Hoofdstuk 10 Naar de pup met vrienden.

Jongens zet hem op. Probeer een beetje thermiek te vangen. Ja Thor, het gaat goed. Met een hoop gefladder en gezucht komen ze uiteindelijk aan op een gezellig terras aan het water. Er waren bomen genoeg om niet op te vallen en het terras was goed vol met mensen .In de bomen hingen een soort verlichte bollen. Het zag er heel gezellig uit. Thor tikte Cor aan en wees hem op een glas waar nog wat bier in zat. OK ik zal eens gaan kijken of ik al iets gedaan kan krijgen.
Cor wipte het tafeltje op en tikte tegen het glas. Al snel zag een bezoeker hem stuntelen en die deed al een beetje bier op een schoteltje. Cor deed net alsof dat niet lukte en al snel begonnen anderen zich er ook mee te bemoeien. Ja, hebbes, daar kwam een plastic bekertje. Ze deden een beetje bier in het bekertje en keken hoe Cor daar uit zou drinken, maar Cor pakte het voorzichtig beet en verdween ergens onder de bomen. Hier jongens, maar drink met mate. Ze namen allemaal een beetje bier. Maar Cor wilde toch eens goed met Thor spreken . De andere twee gingen een beetje verderop zitten en Cor begon tegen Thor te speken als een vader. "Vertel eens Thor, hoe kwam je nu in de Tower terecht? "Ik vloog naar Engeland toen pappa stierf, want niets hield me meer in Nederland Cor, zei Thor. En na weken zwerven zag ik de Tower en al de mensen die rondliepen. Ik was  nieuwsgierig of er iets te eten zou zijn en toen zag ik ook de raven zitten. We raakten aan de praat en uiteindelijk ben ik gebleven en nu kan ik niet meer weg. " Maar waarom was je gebleven? vroeg Cor. Was je misschien verliefd geworden ? Thor boog zijn kop schaamtevol naar beneden. Eh ja een beetje. "Op wie Thor? Op Pursha. Ah ha, riep Cor, ik voelde al zo iets. En zijn jullie al een stelletje? Bijna. De Ravenmaster heeft ons samen een slaaphok gegeven en wij vinden dat wel prettig. Maar met haar wil ik niet over mijn heimwee praten. Allee Thor, neem nog een slok, moedigde Cor aan.
Ik zal nog een beetje schooien voor wat knabbeltjes. Toen Cor terug kwam zag hij dat Jubilee en Erin de grootste lol hadden. Erin sprak mensentaal en riep"Hello darling". Bezoekers keken in het rond, maar zagen niemand. Dan weer "put the kettle on darling". De bezoekers keken van links naar rechts en begonnen te lachen. Zet eens water op voor thee, Cor grinnikte in zichzelf maar maande ze aan
wat rustiger te zijn en eerst maar eens wat te eten.
Ja ja Cor, riepen ze vrolijk naar beneden. "Cor ging weer verder met Thor. "Jongen, ik weet wel hoe we je thuis krijgen. We kunnen liften met vrachtwagens en op boten. Is goed te doen. Maar wil je wel echt vertrekken. "Ik weet het niet meer Cor, ik wist het eerst zeker. Terug naar opa en weer vliegen boven de zee. Maar nu denk ik dat ik mijn vrienden ga missen en natuurlijk zeer zeker Pursha.
Oh Cor, wat moet ik nu doen?
Thor, weet je wat. Ik beloof je volgend jaar weer te bezoeken. We gaan dan weer ergens wat drinken, we kletsen wat en wanneer je dan nog steeds weg wilt, dan help ik je.
Thor kreeg tranen in zijn ogen. Zou je dat doen Cor? Dat zou ik willen. Misschien wil ik dan niet meer weg, maar we kunnen weer wat bijkletsen. Opeens ontstond er tumult op het terras. Een meisje sloeg een jongen in het gezicht. Ze sprong op en liep het terras af.
Ze hoorden de twee raven zeggen" nice legs"en het meisje dacht dat de jongen dat zei over een serveerster. Mooi benen......jeetje .....het publiek op het terras had door dat het de vogels waren die spraken. Ze lachten en wezen naar de vogels. Kom, zei Cor, laten we een beetje aan het water gaan zitten voordat iemand naar de Tower belt. Ze vlogen naar de oever van de Theems en hadden leuke gesprekken. Thor was nu ook weer gezellig. Ze lachten en vertelden verhalen totdat de zon begon onder te gaan. "Het is tijd om terug te gaan, zei Cor. Ze fladderde en liepen en vlogen terug naar de Tower. Net op tijd , want de ravenmaster had de slaaphokken al open gezet. De vogels konden dan met een trapje hun hok in.  Pursha zat er al in. Ze keek verheugd op naar Thor. Hij wreef even over haar vleugels. Komt allemaal goed , zei Thor blij. Hij kroop dicht bij zijn vriendin .

Hoofdstuk 9 Cor ontmoet vrienden

De man zette het hok open waar Cor het zich goed had laten smaken.

Zo, ik denk dat je er nu wel bovenop komt . Vlieg maar weg vriend en goodluck. 

Het hok ging open en Cor vloog naar buiten. Het was mooi weer en hij zag al meteen verschillende raven zitten op banken en muurtjes. Ze keken allemaal zijn richting op. Dan moet ik maar eens kennis gaan maken en eens vragen hoe zij het hier vinden. Hallo vrienden, ik ben Cor uit Nederland. Ik ben een neef van Thor en kom hem bezoeken.

Hello, how are You ? Hee, deze raaf sprak net als de ravenmaster. Spreken jullie ook mensentaal? Ja hoor, wij horen niet veel anders, zei de vriendelijke Raaf. Krah Krah, ik ben Munin.  Krah Krah, en ik Merlina.  Ze stelden zich allemaal voor. Alleen Thor was er niet. Maar opeens zagen ze hem over het gazon aan komen lopen.Krah Krah, ja jongens, dit is hem dus. Mijn neef Cor over wie ik verteld heb. Hij heeft de ring van mijn opa meegebracht, die ik zo graag als aandenken aan hem en zeker aan mijn vader wilde bewaren. 

Goed voor jou Thor, zeiden de raven. Waar heb je hem nu? Verstopt bij de slaaphokken, zei Thor. Hij wilde eigenlijk niet de tijd verdoen met kletsen. Hij had gedacht meteen te vertrekken met Cor. Maar nu ze allemaal zo bij elkaar waren, kreeg hij wel een wee gevoel in zijn buik. Dit waren zijn vrienden, een soort familie. Nu wilde hij ze gaan verlaten. 

Vertel eens, sprak Cor, wie is de oudste van jullie? Dat is Bran ,riepen ze in koor. Die is al 35 jaar. En hoe lang ben je hier al? Al van mijn 5 de jaar. Ik weet niet beter dan dat ik hier woon. Er moeten hier altijd 6 raven wonen, want de legende wil dat wanneer er 1 raaf minder is dan 6, dat De Tower en het hele Koninkrijk dan instort. Ja, zei Thor, daarom zijn we met 9 raven, er kunnen er altijd enkelen weg. Bran, vroeg Cor, is het niet heel erg dat je niet meer vliegen kunt. Vliegen is toch het mooiste voor een vogel? Ja, dat is waar. En in het begin zal ik dat ook wel heel erg hebben gevonden, maar ik weet dat niet meer. Dat moet je aan Jubilee vragen, of aan Thor. Maar Thor was op het gazon aan het trappelen naar pieren. Jubilee vertelde dat ze daar echt wel veel moeite mee had. " Ik werd er zo ongelukkig van En soms nog. De verzorging is prima, maar wat gaat er boven vliegen en vrijheid. Dat kan je een vogel toch niet aandoen! Ik begrijp Thor wel, dat hij ongelukkig is. Denk je dat hij weg wil? Ik weet het nog niet zeker. Dat hij heimwee heeft, dat is zeker.

Er is al meerdere malen een van ons weg gevlogen. Dat was Rocky. Hij is nu al een poosje dood. Ouderdom , daar is niets aan te doen. Hij heeft zich vermaakt, ging naar de pup, aan eten en drinken ontbrak het niet. Maar toch kwam hij terug. Dat leven ben je niet meer gewend en je mist toch ook weer je vrienden. Konden we maar eens met z'n allen naar de pup, zuchtte Erin. Maar we hebben het hier ook gezellig hoor. WE houden bezoekers voor de gek door ze na te roepen met rare mensen stemmetjes. We gooien wel eens steentjes naar beneden, wanneer een Ravenmaster net naar buiten komt.....ha ha....maar hij heeft humor en wordt niet boos. Maar op de eerste plaats zijn we vrienden en helpen elkaar en vertellen elkaar verhalen. 

De ravenmasters zijn heel erg aardig. Ze zorgen goed voor ons, dat heb je aan den lijve ondervonden. Ja, zei Cor, zeker. 

Eh, ik ga even met Thor speken.

Waarom sluit je je af, is er iets? Nee, maar ik wil het mezelf niet moeilijk maken door met mijn vrienden te spreken over weggaan. 

Nee, dat is moeilijk, beaamde Cor. Luister Thor, laten we even de Tower verlaten en een pup opzoeken in de buurt. Thor zijn kop klaarde op. Mogen er dan nog enkelen mee, die een beetje kunnen vliegen ? Het moet niet opvallen dat er opeens minder raven zijn en we moeten voor het donker thuis zijn. 

Thor liep vrolijk naar zijn vrienden. 

Daar vertelde hij hun plan en ook dat er vrienden worden uitgenodigd mee te gaan.
Jubilee wilde heel graag mee gaan en Erin. Die konden wel naar The Mayflower aan de Theems  vliegen. Ze spraken af dat de andere 6 raven de ravenmasters zouden bezig houden en dan konden zij rustig vertrekken.
Cor kwam erbij en het leek iedereen het beste dat Cor zich gewoon liet zien op het terras en zo vast wel wat bier kreeg in een bekertje. De anderen zouden in de bomen onzichtbaar blijven en Cor zou dan voor de drank en knabbeltjes zorgen. Het was belangrijk dat de gasten op het terras niet zouden opmerken dat er Raven uit de tower op bezoek waren. Iedereen had het begrepen en de vogels gingen uitelkaar. Krah krah riep Purcha naar de oppassers en al vlug zagen de 4 pupgangers kans om ongemerkt weg te vliegen.

Thor doet een bekentenis Hoofdstuk 8

Het was nog vroeg in de morgen en Cor voelde zich stukken beter. Zo gauw als hij kon moest hij hier zien weg te komen. 
Maar hij wilde nog graag met Thor spreken. Hij wilde nog over zijn vader en opa vertellen en hij wilde ook heel graag van Thor weten of hij gevangen zat in de Tower.
Hij hoorde buiten wat rumoer. Ja, het deurtje ging open en een Ravenmaster stond in de opening achter gaas. "Hello old boy. Hoe voelen we ons vandaag? " Dat ziet er al veel beter uit. Je was wel heel erg uitgeput. Ik breng je nog wat vlees en dan kan je vanmiddag vertrekken".
De Ravenmaster was weer weg en nog geen halve minuut later was Thor daar. Hallo Cor
,  gaat het  weer een beetje beter? Ik moet nu snel tegen je spreken, want ik word  in de gaten gehouden. Ik zal het kort houden, neef Cor, ik moet hier weg en jij bent de enige die mij kan helpen. Je weet dat ze mijn slagpennen kortwieken en dat ik dan niet meer goed vliegen kan. Nu hebben ze mij al heel lang niet meer bekeken en ik vlieg bijna nooit, zodat ze denken dat ik het niet kan. Daardoor vergeten ze mij te controleren. Wanneer jij weer weg kan, dan vlieg ik met je mee. Niet meteen, maar ik probeer achter je aan te komen. Wanneer iemand buiten ziet dat er een raaf buiten zit met een ring van de Tower, dan wordt er meteen jacht op je gemaakt. Die ring is niet af te krijgen, maar ik kan wel opa's ring er overheen zetten. Totdat ik ver genoeg weg ben  . Ik moet gaan, daar komt de Ravenmaster aan met een ei en wat vlees. Tot later. En weg was Thor.

Cor zat na te denken over het verzoek van Thor. Hoe wilde hij naar Nederland vliegen, over zee, terwijl hij nauwelijks het gazon over kon vliegen.Ah, daar ging het leuik weer open en de Ravenmaster had woord gehouden. Gastvrij waren ze wel . Mmmm een eitje , en wat vlees. Nou, dat ging hij zich laten smaken. Nu was hij in Londen en daar ging hij eerst eens van genieten.

Ondertussen zat Thor bij het putje met een ijzerdraadje. Oh, wat lastig. Hij probeerde het ringetje  te pakken , maar dat lukte niet. Het draadje was te recht .Onder tussen keek hij om zich heen of er niemand aan kwam.  Hij moest het draadje ombuigen,  hem krommer te maken met zijn snavel en poot.  Nog maar eens proberen, ja......ja....bijna......hij had het oranje draadje vast. Trok het uit het putje en vloog met de ring weg.
 Achter zijn slaapvertrek bekeek hij opa's ring. Die was doorgebeten aan een kant door opa, toen hij hem van zijn poot af wilde halen. Of door zijn vader. Nu moest hij die ring om zijn andere ring klemmen. Lastig , maar dat zou wel lukken. Nu nog niet. hij zou met de ring in zijn bek wegvliegen en dan buiten de ring om zijn poot doen. Cor zou hem wel helpen .
Hij vloog naar een boom waar hij het hok goed kon zien waar Cor in zat te eten. Nu maar wachten en dan.....kon hij gelukkig weer naar huis. Hij had zoveel heimwee naar zijn opa en naar vrienden van vroeger. Opletten nu, daar komt de Ravenmeester.

Cor is in de Tower van Londen. Hoofdstuk 7

Ze zaten net rustig in een hoekje toen Cor zich  raar begon tee voelen . Het draaide en duizelde om hem heen. Hij hoorde Thor roepen, maar was niet bij machte om iets terug te zeggen.Thor vloog naar buiten en zocht een verzorger. Hij ging voor hem zitten en zei "krah krah ".....dan vloog hij naar het nachthok en de verzorger kwam achter hem aan. He, wie hebben we daar. Een dode kraai. Die zie je niet veel. Krah Krah......zei Thor opgewonden en tikte tegen het lichaam van Cor. Cor zijn ogen gingen open en toen hij de verzorger zag probeerde hij weg te vliegen. Maar die had hem al in zijn handen. Oh, jij ziet er niet goed uit vriend. Wat heb jij een mooie ring om. Door dat oranje koortje ben je zeker ergens vast komen te zitten. Kom, dat doen we af en daarna zal ik je eens even oplappen. Kom maar mee. Thor raakte buiten zinnen. Nee, nee, maar de oppasser had Cor al meegenomen.
In een stenen gebouwtje pakte de man een vloeistof waar hij de wonden van Cor mee verzorgde. Dan wat zalf erop en een paar dagen rust, dat zou hem goed doen. Hij werd weer naar buiten gebracht en ook in een soort slaapvertrek gelegd. Er zat gaas voor, maar Thor kon tegen hem praten.
Cor, niets aan de hand, slaap maar eens goed uit. Ik ga achter Charles aan en haal de ring op. Tot later.
De verzorger had de ring in zijn zak gestoken, dat had de vogel wel gezien. Waar was hij nu heen gelopen? Oh, daarachter liep hij over het grasveld . Hij raapte wat op, kletste wat tegen een bezoeker, pakte iets uit zijn zak en.....daar viel iets oranjes uit de zak op de grond. Thor vloog erheen, waar was hij nou. Nee, de ring met touwtje was precies in een rooster gevallen. Nou, die kreeg hij er niet uit. Maar daar lag hij voorlopig goed. Oh, hij was zo blij dat Cor er was. Hij vloog eerst eens even terug naar zijn neef.
Krah krah....riep Thor zacht. Cor maakte een oog open. Ha die Thor. Heb je de ring. Ja ja, loog Thor,
Ik heb hem verstopt. De oppasser had hem laten vallen. Kan je al een beetje praten Cor. Ja hoor. Allereerst moet ik je zeggen dat je opa heel erg trots op je is en dat hij veel van je houd.
Thor slikte even een snik weg. Hij is als een vader voor me. Dat is ook het enige nare hier, dat ik hem niet kan opzoeken. Maar waarom is hij niet zelf gekomen? Hij is al oud Thor. Voor hem is het te ver vliegen. Daarom vroeg hij mij dat te doen en als bewijs moest die ring mee.
Oh Cor, dat je dat hebt gedaan. En nu zie je eruit alsof je tegen 10 vogels gevochten hebt. Ja, lachte Cor zuur, dat klopt precies. En hij vertelde Thor hoe hij op Bass Rock terecht was gekomen.
Jeetje, je bent een held Cornelis. Nee, helemaal niet. Melvin was de echte held.
Weet je wat, laat mij nou maar mijn tukje doen, dan praten we morgen verder. Ja, ja natuurlijk. Je moet je rust nemen. Slaap lekker en tot morgen.

Cor gaat naar Londen. Hoofdstuk 6

Daar zaten ze dan , de twee helden. Het was goed afgelopen, maar ze hadden alle twee wel wat schrammen en wonden opgelopen.
Nou Cornelis, ik ga binnenkort terug naar Bass Rock. "Wat....terug naar die overbevolkte hel", riep Cor vol ongeloof. Ja weet je, wij zitten daar goed om te nestelen. Het is er veilig tegen indringers, dat heb je zelf aan den lijve ondervonden. Ik heb daar mijn plekje met mijn vriendin. Samen kunnen wij daar rustig broeden Doordat er zoveel Jan van Genten en andere meeuwen zijn kan er geen roofvogel bij de kleintjes komen. ". Heb jij daar een vriendin? , vroeg Cor verbaast. Ja, daar vloog ik heen , in de hoop dat ze er al was. En ja hoor, ze was er. Toen hebben we nagevraagd of er een vogel gezien was met een ring aan een oranje draadje.Iedereen vroeg het aan zijn buurman en zo is hij gevonden. De vogel was blij dat hij er van af was. Hij begreep niet hoe hij dat ding rond zijn poot had gekregen.
Toen zag ik opeens dat er gevochten werd en dat jij aangevallen werd. Jij was een indringer , een gevaar voor de eieren en de kleintjes. En de rest weet je.
Ja, het was beter dat ik hier op je gewacht had, zei Cor berouwvol. Maar dan zien we elkaar niet meer. Hoe kan ik je danken? Geen dank, ben blij dat ik kon helpen.
Hier heb je de ring terug. Goede reis en de groeten aan Thor in de Tower.
En weg was Melvin. Niet te geloven wat ze samen meegemaakt hadden. Het werd nu toch tijd dat hij naar de Londen vloog.
Vol goede moed ging hij op weg. ai, het vliegen deed hem pijn aan zijn vleugels en nek.  Het weer was gelukkig goed en tegen het einde van de dag was hij blij dat hij het prachtige complex zag liggen.
Wouwwwww, indrukwekkend was het zeker.

Hij vloog laag over de gebouwen en de gazons en zag veel mensen lopen. Nu moest hij echt even rusten.  Hij ging op een muur zitten en uiteindelijk zag hij een raaf die resoluut over het gras stapte en dan weer op een bankje sprong

  en liet zich fotograferen door toeristen. Daar kwam een man met een hoed aan. Het leek of ze in gesprek waren met elkaar.
Dat moest een verzorger zijn. Cor wilde niet meteen opvallen. Hij moest erachter komen wie de kleine Thor was. Hij zou de ring meteen herkennen en dan kon hij met de anderen en met Thor praten en vertellen over zijn opa. 

Misschien was het wel een goed idee om gewoon wat rond te vliegen en ook op een bankje te gaan zitten . Dan zou hij wel zien hoe ze op hem zouden reageren . Hij had het voordeel dat hij weg kon vliegen bij een aanval en de raven konden bijna niet vliegen. Wat moet dat erg zijn om niet te kunnen vliegen. 

Terwijl hij zo zat te mijmeren kwam er een raaf onder hem langs stappen. Hee Mister, wat doe je hier? Ik kom Thor opzoeken, ken je hem ? Thor !  Of ik die ken ! Ja natuurlijk. Hij woont hier. Hij zal niet ver weg zijn. Waarom kom je hem opzoeken? Ik kom namens zijn opa. Oh look , daar is hij. Thor,  Thor kom eens. Hij zag een raaf op hem aflopen. Toen bleef hij staan, liep nog 2 stappen, dan riep hij Kraa Kraa....Cornelus, ben jij hier? Hij hipte als een wildeman naar hem toe, staarde naar de ring en keek daarna verschrikt naar Cor. De ring, piepte hij met dichtgeknepen stem. Is hij dood? Nee, nee Thor, er is niets met hem. Hallo , ze tikten even met de snavels tegen elkaar aan en Cor zag de emotie op Thor zijn gezicht. 

Gaat het dan goed met opa? Kom, ik neem je mee naar onze nachtvertrekken. Daar zitten we lekker even alleen. 

Wat zie je er uit Cor. Heb je een ongeluk gehad ? Ze liepen een eindje , dan vlogen ze weer en toen zag Cor de grote houten vertrekken. Ze liepen met een trapje naar boven en trokken zich terug. Ze hadden elkaar veel te vertellen.

Cor op het vogeleiland. Hoofdstuk 5

J

Wordt wakker Melvin, kijk daar. Melvin keek nog wat lodderig uit zijn ogen, maar riep meteen......dat is het ! Dat is Bass Rock. Ha ha, het schip heeft ons er aar toe gevaren.  Het zonnetje scheen al en de veren waren alweer droog. Ik voel me prima, alleen wat hongerig. Ja, zei Melvin, luister, daar wil ik het even met je over hebben....." Hee julie daar , wegwezen !!!! Een matroos was het dek aan het schrobben en net voordat ze een emmer water over zich heen kregen konden Cor en Melvin weg vliegen. Waar gaan we heen Melvin, dit is de verkeerde kant op. Nee, we gaan eerst aan de kust een hapje eten en dan vertel ik mijn plan. Ze zochten op Schotse bodem naar voedsel vlak bij een gigantische brug.

Luister Cor, het lijkt me verstandig dat ik alleen naar het eiland vlieg. Ik ben een meeuw en er zitten alleen meeuwen en Jan van Genten. Het is daar zo druk en vol, dat wanneer jij er land of er boven zweeft, je meteen op je donder krijgt omdat ze denken dat je pasgeboren meeuwtjes komt stelen.  Jan van Genten zijn heel erg sterk en je zou wel eens zwaar gewond kunnen raken. Bedoel je dat jij alleen naar Bass Rock vliegt? Ja, zo is het , sprak Melvin. 

En hoe weet ik wat je doet en hoe het gaat en of ik je moet helpen ? 

"Dat weet je niet." Blijf jij hier bij de brug in de buurt , dan ga ik nu naar Bass Rock. 

" dat moet dan maar" , zei Cor een beetje beledigd. Nou, wens me geluk en denk eraan.....je komt niet! 

Met 3 krachtige slagen was Melvin al hoog in de lucht.  Hij krijste nog een paar keer en weg was hij. Jonge jonge dacht Cor, het is mijn ring en ik wil weten waar hij is. Hij waggelde nog wat heen en weer, maar toen steeg hij op en vloog richting Bass Rock. Ja, daar zag hij het liggen. Leek een gewone rots in de zee, maar toen hij dichterbij kwam wist hij niet wat hij zag. Duizenden en duizenden vogels. Er was geen plekje meer van de rots te zien. Daar kwam je helemaal niet meer tussen. Hoe deden die Jan van Genten dat?

Hij cirkelde over al die vogels en zag dat ze op hun plek bleven zitten want ze waakten over een ei. Maar dan kwam er een andere vogel aanvliegen om de plek in te nemen boven het ei. Er waren ook al kleine Jan van Gentjes te zien. Hoe vind ik hier mijn ring terug zuchtte hij. Hee, weg wezen jij. Er klapwiekte een vogel naast hem en hij was duidelijk hier niet gewenst. Kan wel zijn, maar hij bleef over de vogels heen vliegen. Zo'n oranje touwtje zou je toch wel kunnen zien wanneer je maar laag genoeg vloog. Opeens kreeg hij toch een dreun, hij schrok zich wild. Daar weer een, au .... Het werd menens . Nou , dan kenden ze Cor de Zwarte Kraai nog niet. Hij zou zich verdedigen met zijn scherpe snavel en klauwen. Nu kwamen ze met 3 man tegelijk op hem af. Wat hij ook tegen ze riep, ze sloegen er op los. Hij liet het niet op zich zitten en pats , pats, die hadden ze te pakken. Maar ineens voelde hij zich zakken, hij was bezig op de rots te vallen, midden tussen die grote dieren. Help, hij draaide zo naar beneden in landde tussen de enorme Jan van Genten. Die begonnen op hem los te pikken , hemel , ze maakten gehakt van hem. Hij zag sterretjes. Hij moest maken dat hij weg kwam, maar hij was niet meer in staat om weg te vliegen. Het was gedaan met hem, dat was zeker. Opeens hoorde hij gekrijs in zijn oor. Laat hem met rust, hij zoekt iets dat van hem is. Stop ermee. Cor, kom mee, blijf achter me. Cor hoorde het wel, maar toch bleef hij stijf zitten. Melvin zag dat Cor niet luisterde. Cor, kom mee, ik heb de ring, kijk! Kijk nou. Cor kon zijn ogen niet geloven. Hij had de ring....oh....geweldig. Hij liep achter Melvin aan en opeens waren zijn krachten weer terug. Hij sloeg links en rechts en hielp Melvin ook van zijn belager af te komen. En opeens vlogen ze door de lucht. Er waren nog wat uitvallen van enkele vogels, maar hij was zo blij, dat hij niets meer voelde. Ze vlogen als gekken en Cor kon zijn ogen niet van de ring afhouden die rond Melvin zijn nek hing. Hoe had hij dat geflikt ?Vertel Melvin, vroeg Cor ongeduldig. Nee,  straks wanneer we rustig zitten .

En zo kwamen ze weer veilig aan bij de brug met de ring rond de nek van Melvin.

Hoofdst.4 Cor de Zwarte Kraai naar Schotland

Laten we zo snel mogelijk gaan Melvin, ik heb geen rust voordat ik de ring terug heb. 

En daar gingen ze , de kraai en de meeuw. Ze verlieten de kust en staken het water over. Ze zagen de witte krijtrotsen in de verte opdoemen. Het zou heerlijk moeten zijn , maar Cor was zo van slag door het verlies van de ring dat hij zonder veel te zeggen maar door vloog.  Melvin de meeuw probeerde hem wat op te beuren. Hè Cor, had je niet gedacht zeker, dat je nog eens in Engeland zou komen . En al helemaal niet in Schotland. Je zult veel bekijks hebben want Zwarte Kraaien zie je daar niet. Oh nee, dan is dat straks wel anders, want ik kom er aan.

Wat ze niet hadden opgemerkt waren de zwarte wolken die opeens opdoken. Melvin zag ze ineens opdoemen. Cor, er is storm op komst. Wanneer we een schip zien, dan vliegen we daarop en gaan even in de luwte zitten wachten totdat het ergste voorbij is. We zijn toch wel wat storm gewend Melvin. Doe het nou maar gewoon , riep Melvin in de wind. Eerder dan verwacht werden de twee heen en weer geslingerd .Cor voelde niet veel, die probeerde gewoon verder te vliegen, maar opeens zag hij dat Melvin er niet meer was. Hij wilde draaien om achterom te kijken, maar door een rukwind raakte hij helemaal uit balans. Hij schrok, daalde heel snel en wist niet meer welke kant hij uit moest. Door de regen , die nu met bakken uit de hemel kwam, de bliksemflitsen die van alle kanten op doken, waren de krijtrotsen niet meer te zien. Hij tolde als een dolle door de lucht. Oh....ohhhhh....riep Cor .....help ...en toen zag hij opeens Melvin uit het niets voor hem....draaien Cor, draaien.......kijk uit.....de rotsen !!

Op het laatste moment zag hij een enorme witte rots voor hem ....kraaaaa.....kraaaaa....kraaaaa ! Riep hij in paniek. Hij kreeg een duw van Melvin en was daardoor net boven de rots uit gekomen. Jeetje , was dat schrikken. Ze waren door de enorme wind in een hele korte tijd bij de kliffen van Engeland aanbeland en daar was hij bijna te pletter gevlogen. Oh, Melvin, was dat schrikken. Ik lette even niet op en toen zag ik opeens die rots. Dank je kerel, je hebt me net op tijd gewaarschuwd en die zet gegeven.

Het was niets Cor, ben blij dat we nu even boven de kliffen vliegen, maar hier hebben we geen beschutting Cor, kijk daar beneden vaart een schip. Laten we daar beschutting zoeken. Het leek Cor nu beter om te luisteren naar de meeuw. Ze landden niet al te wwwwzacht op het dek en Cor had geen droge veer  meer op zijn lijf. Ze kropen als 2 natte katten in een hoek van het dek waar ze veilig waren tegen de regen en de wind. Melvin zijn oogjes vielen  al snel dicht en Cor knikkebolde al snel met hem mee. 

.Hoofdstuk 3 Cor begint aan zijn reis.

"Nou, dag jongens", riep hij de kauwen op de schoorsteen toe. "Vaarwel. Dag oom Thor, maak je geen zorgen , ik ben zo weer terug. Kleine Thor zal blij zijn".

"Krah krah"  en weg was hij. Oom  Thor had zijn ring meegebracht en samen hadden ze hem zo goed en kwaad aan het touwtje vast gemaakt." Denk je dat je hem zo niet verliest?" vroeg oom Thor bezorgd.  

Dat was gisteren, nu vloog hij langs de kust. Het weer was goed. Hij kon veel zweven en hij genoot ervan. Beneden hem zag hij de branding. Witte golfjes op het strand. Het was rustig in de lucht. Zo nu en dan  een groepje vogels boven hem.  Nu het wat warmer werd ging het vliegen ook makkelijker. Hij probeerde boven land te blijven vliegen, daar heb je door het warme zand de meeste thermiek. 

Opeens hoorde hij een knorrig geluid naast hem. Een groepje ganzen haalden hem in. "Hee, waar ga jij naartoe ?" , riep de eerste gans hem toe. "Ja ja...zien we niet vaak , kraaien in dit gebied. Hoi kraai....lukt het nog", riep een ander. "Ja hoor", zei Cor. "Ik vlieg naar Cap Gris Nez". "Hee....wij ook. Wil je met ons samen vliegen?". "Nou, jofel, maar ik weet niet of ik jullie kan bijhouden
", riep Cor terug." Probeer het eens, riep de laatste van de groep". En voor hij het wist was hij 1 van de vele ganzen die in een V vlogen. Jeetje, wat een tempo hadden zij. Cor vloog als een straaljager door de lucht. Hij voelde krachten in zijn lijf die hij nooit gevoeld had. "Ho Ho", riep hij na een poosje. "Ik ga maar weer eens alleen verder. Dit gaat veel te hard", riep Cor buiten hadem. "O K", riep de voorste. "Het is niet zo ver meer. Misschien zien we je daar. Wij eten daar een poosje. Er is genoeg voor ons allemaal". "Nou, dank jullie wel", hijgde Cor nog, maar hij was al niet meer te horen, de vogels waren al een heel eind verder dan hij. 

Pffff, Cor liet zich even lekker zweven op de warme opstijgende lucht. Tot zover beviel hem de reis wel. Hij zag veel andere vogels en dat was wel zo interessant. Vrienden over de hele wereld, dat wil toch iedere vogel.

Het werd wel veel drukker . Veel meeuwen, stormvogels enz. Een zwarte kraai zat er niet bij. Daardoor had hij ook nogal bekijks. Hij werd door iedereen vriendelijk begroet. "Hoi Kraai, dag vriend"

Ja, daar in de verte zag hij de Kaap. Jippie. Eerste deel van de reis was geslaagd. 

Hij zag kliffen in het water liggen en ook bossen. Eens even kijken aan de kust, dacht hij . Maar wat een drukte . Veel vogels hier zeg. "Hè, kijk uit waar je vliegt,"riep er een. Zoef, zoef, links en rechts vlogen ze hem voorbij. Vogelsoorten die hij nog nooit had gezien. Pats, even kreeg hij een flits voor zijn ogen. Hij zag nog net een enorme zeemeeuw die naar hem schreeuwde "urrah, aarrh...." Het was een Jan van Gent. Een enorme zeevogel die hem geraakt had . Hij had een oranje touwtje aan zijn poot hangen.....hee....nee hè , waar was zijn ring. Die hing aan de poot van de Jan van Gent. 

Hoe kan dat nou !!!!! Hij ging er achteraan , hij klapte met zijn vleugels, het bonkte en suisde in zijn kop, maar zo snel kon hij niet vliegen. De afstand werd steeds groter en groter . Hij riep uit volle borst " Kraa Kraa" Maar de vogel vloog door. Hij kon niet meer. Totaal buiten adem vloog hij naar de kuststrook.  Hij lande op de klif. Hij kon wel huilen en had helemaal geen honger meer. Wat een ramp. Die grote vogel had helemaal niet in de gaten dat hij was blijven haken achter dat touwtje. Misschien lag de ring al op de bodem van de zee. In gedachten verzonken zat hij daar met zijn kopje naar beneden zachtjes te jammeren. "Krah krah krah," zei hij zachtjes. Hij voelde zich zo ongelukkig ."Bent u misschien iemand kwijt," hoorde hij een vogel zeggen. "Nou, nee, nee ja bedoel ik. Ik ben wel iets kwijt . Ik kwam in botsing met een Jan van Gent en toen bleef mijn ring aan zijn poot hangen en nu is hij daar mee doorgevlogen. Maar ik heb een opdracht, die ring moet naar iemand toe en nu ben ik hem al kwijt" vertelde Cor." Oh,maar wanneer het een Jan van Gent was, dan weet ik wel waar die naartoe is gevlogen"' zei de meeuw." Alle Jan van Genten uit de buurt gaan naar een klein rotsje in de zee bij Schotland. Bass Rock heet dat eilandje. Het is er stervens druk met bijna alleen maar Jan van Genten. Ik ben ook een meeuw , maar een veel kleiner soort. Mijn naam is Melvin de mantelmeeuw. Wanneer u  een beetje uitgerust bent en u bent klaar met eten en drinken dan wil ik wel met u meevliegen naar BassRock. Dan kunnen we daar naar hem zoeken". Nou, Cor moest even slikken. "Zou je dat echt willen doen. Dat zou ik heel fijn vinden. Zonder die ring ben ik voor niets hier naar toe gevlogen en zou mijn oom erg teleurgesteld zijn". "Kom" , zei Melvin, laten we daar op de punt van de klif gaan zitten, daar is het rustiger. Dan vertelt u  mij het verhaal ", zei Melvin , de meeuw.

 "Oh ja, ik ben Cor de zwarte kraai . Fijn je te kennen. Zeg maar "je" hoor. Krah krah", klonk het al veel vrolijker.

Hoofdstuk 2 Cor moet nadenken.

 

Daar zat hij nou. Oom Thor was weer naar zijn eigen stekje en Cor moest nu nadenken. Maar wat viel er te denken. Hij kon zijn oom toch niet teleurstellen.
Nee, hij moest naar Londen vliegen of hij wilde of niet. Eerst maar eens uitzoeken hoe de meeuwen dat doen. Alleen maar water onder zich. Hoogtevrees zou je er van krijgen. Hij vloog naar de kust en zag al snel een meeuw in het zand wroeten. Hee, het was Henkie, Henkie de strandjutter uit Rotterdam. die zou hem wel het een en ander kunnen vertellen.

"Ahoi ouwe landrot, zin in een wokkeltje?", riep de meeuw vriendelijk.
"Ai  ai ", zei Cor als een echte zeerot. Ze liepen samen wat over het strand en pikten hier en daar een lekker mosseltje of krabje .
Nu moest hij maar eens van wal steken, vond de zeemeeuw. Cor slikte een laatste wokkel door en
 vertelde  zijn verhaal. De meeuw luisterde gewillig. "je moet je niet druk maken.
Joh, het is een makkie. Je vliegt hier de kust langs, totdat je bij Cap Gris Nez bent. Je ziet het vanzelf. Daar gaat het land al zo ver de zee in dat je al bijna in Engeland bent. Je ziet de witte kliffen van de Engelse kust al liggen . Daar steek je het water over.Dan ga je iets naar rechts en volg je de rivier de Theems die in Londen uitkomt. Dat is wel nog zo'n 4 uur vliegen. Het is voor jou een makkie. Niets om je zorgen over te maken. "Het klonk zo eenvoudig, alsof je een blokje om zou gaan.

Ondertussen zou Henkie niet een strandjutter zijn wanneer hij opeens een stukje touw uit het zand trok. "Kijk eens aan, een stukkie touw, kan je de ring aan hangen. Dan om je nek en je weet dat je hem bij je hebt.", zei Henkie de meeuw.
Het gezicht van Cor klaarde op. "Ja, goed idee. Dat doe ik."
"Maar Cor , je moet me een ding beloven, wanneer je die kleine gevonden hebt en je van die ring verlost bent, dan mot je echt even naar de pup hoor. Daar is altijd wel een lekkere Engels biertje te vinden.  Reuze gezellig daro."Henkie sprak met een echt Rotterdams accent

"Oh ja, mocht je in problemen komen boven het water, weet dan dat je niet kunt zwemmen, dat je geen zout water kunt drinken , maar dat er heel veel boten varen waar je een stukje mee verder kunt reizen",
Zo, die informatie was binnen. Het was een fluitje van een cent. Hij kon altijd nog een boot nemen. "Ha ha, Dank je wel Henkie , oh ja, Henkie, hoe komt het dat jullie wel zeewater drinken en al die zoute vis kunnen eten zonder buikpijn te krijgen," vroeg Cor.
"Kijk eens naar mijn snavel, zei Henkie. Zie je die 2 gaatjes bovenaan. Daar loopt bij ons het zout uit.. Jullie krijgen er buikpijn van want jullie poepen het uit en bij mij loopt het er via mijn snavel uit."Oh, dat is handig", zei Cor .
"Ik moet maar eens gaan. Heel hartelijk dank. Misschien zie ik je wel ergens boven zee."
"Okidoki" , zei Henkie.
Cor vloog weer naar huis. Boven in zijn boom overdacht hij nog eens zijn reis. Ook dwaalde zijn gedachtes af naar kleine Thor daarboven in de Thower. Toen ze nog kleine jongens waren speelden ze samen vaak in de sneeuw. Ze lieten zich van de daken rollen en kwamen dan duizelig in de dakgoot terecht. Of ze gingen sleetje rijden op een dekseltje. Zoef, zo recht naar beneden. Wie het eerst beneden was had gewonnen. Leuke jongen was  kleine Thor. Hij verheugde zich op zijn gezicht, wanneer ze elkaar zouden zien. Opwinding maakte plaats voor angst. Het was eigenlijk super leuk.
Ja, geen tijd te verliezen. Morgen haalde hij de ring op bij ome Thor en dan vertrok hij.
Hij vloog nog even naar de kauwen familie om zijn reisplannen uit de doeken te doen en te vertellen dat ome Cor op zijn stekkie boven in de boom zou logeren.
Krah krah...........

Hoofdstuk 1 Cor krijgt bezoek.

Op een dag zat Cor ,de Zwarte kraai, wat te dutten op zijn tak toen hij opeens gekras hoorde. "Krah. Krah, hallo beste neef Cornelis, "klonk het vlakbij. 

Cor keek verbaasd op. Het zal toch niet waar zijn, daar voor hem zat een grote Raaf en hij kende die raaf. Het was oom Thor. Die was een eind komen vliegen. "Dag oom Thor, wat een verrassing U hier te zien. Zal ik eerst wat eten voor u zoeken. Hier naast de boom zag ik net nog heerlijke kevertjes." "Nee jongen, doe geen moeite. Ik neem straks wel wat. Ik zal maar eerst vertellen waarvoor ik hier ben. Het zit nl. zo.

Enkele dagen geleden is mij ter ore gekomen dat mijn kleinzoon Thor, die in Engeland leeft, toegetreden is tot de raven van de  Tower of Londen ."

"Zo zo, zei Cor, dat is een hele eer. Nu zult u hem niet vaak meer kunnen zien. Ik heb gehoord dat je dan enkele vleugelpennen moet missen zodat je niet ver meer vliegen kunt. Maar je word dan wel goed verzorgd. Geen reden om ver te vliegen. Wat is het dat u dwars zit oom Thor?"

"Ja, Cornelis", sprak de raaf; "luister... Uh hum......nu voel ik dat ik niet meer in staat ben om zo,'n verre reis te maken. En de vorige keer dat hij hier nog was dacht ik er over om kleine Thor, hij heet naar mij, mijn ring te geven." "U ring?" vroeg Cor verbaasd. "Ja, je weet dat ik ooit geringd ben, ook alweer vele jaren geleden. Nare kerels hadden mij met een net gevangen en een ring om mijn poot gedaan. Ik vond dat erg onprettig. Ben  er ik weet niet hoelang mee bezig geweest om hem af te krijgen. Mijn zoon Ruuf heeft mij geholpen en het is gelukt. Kleine Thor wilde hem graag hebben, maar zijn vader hield hem als aandenken verstopt onder een Eikenboom. Mijn zoon is een paar maanden geleden verongelukt, je kent hem wel. Hij was af en toe wat roekeloos en dat heeft hem zijn leven gekost."Het werd een heel verhaal. Waar wilde ome Thor naar toe?

"Wat is U vraag oom Thor. Stel hem gerust"zei Cor.  "Nou, mijn vraag is : Zou jij Cornelis, de ring naar kleine Thor willen brengen in de Tower en hem vertellen hoe trots ik op hem ben. Dat was mijn vraag. Of je het doet, dat is aan jou. Ik weet dat je nog nooit over de zee bent gevlogen en dat je bang bent je territorium hier kwijt te raken,maar  ik verzeker je dat ik hier zal komen logeren en je plek hier zal verdedigen. Dat kan ik nog wel". Cor zat perplex te luisteren . Oom Ruuf dood, kleine Thor in Londen. 

Hij was toch geen trekvogel. Nooit had hij zin gehad om ver weg te vliegen en al helemaal niet over zee. Dat was niet ongevaarlijk. Wanneer er storm zou zijn, dan werd je de verkeerde kant opgeblazen en wie weet wanneer je dan weer land zag. Misschien zou hij neerstorten in de zee van vermoeidheid. 

Oom Thor had gelijk. Wanneer je een poosje weg bent, dan wordt je plek ingenomen door een andere kraai en dan moest je maar zien hoe je er weer een vond. Zonder vaste plek kreeg je ook geen vrouwtje. Dat moest hij echt voorkomen.

Oom Thor zag zijn twijfel." Kom jongen, we gaan eerst een hapje eten en dan vertel ik je alles over die grote oversteek. En wanneer je dan nog twijfelt, dan zien we er vanaf. Ik ben een oude sentimentele Raaf. Kom op"....en hij zoefde de boom uit. 

Cor de Zwarte Kraai vertelt.

De muis.

 

Cor keek graag uit over het land. Daar gebeurde van alles. Soms zag hij Berend de Buizerd in het rond vliegen. Echte vrienden waren ze niet, maar toch wel een gezellig maatje.

Sonja de Ekster vloog met grote regelmaat voor zijn vleugels. Het was verre familie, maar ze was nogal op zich zelf. Vandaag was het rustig. Het werd langzaam winter en veel vogels waren vertrokken naar warmere oorden. Hij niet hoor. Ook de winter kon hem bekoren.
Veel kraaien zaten een eindje verderop. Wel enkele families Kauwen hadden nesten in de schoorstenen van de huizen die aan het akkerland lagen. Die stookten hun haarden niet op, anders zouden de Kauwen wel gebraden worden.
Hij woonde in een grote boom. Het nest werd met enige regelmaat verstevigd en opgeknapt.
Hee, wat zag hij daar ! Er stond een kooitje op het gazon en daar zat een muisje in. Het diertje liep heen en weer en leek erg zenuwachtig.

 

 

Hallo muis, wat scheelt er aan? Oh nee he, zei de muis, ook dat nog. Een geluk dat je niet aan mij kan komen om mij op te peuzelen, want ik zit gevangen in een val", piepte de muis".

"Kalmeer jongen, ik lust helemaal geen muizen. "zei Cor de Kraai. Hoe kom je in die val terecht? Zat je soms hier in dit huis? Ja, klopt, zat op zolder en ik rook heerlijke stroopwafel . Liep er naar toe , nam een hapje en toen....pats boem, vloog het deurtje naar beneden. Na een poosje ging het licht aan en werd ik met val en al buiten gezet. Ik zal hier nog verhongeren.

Je hebt geluk muis, die dame gaat jou straks een beetje verderop in het gras zetten en dan kan je weer lekker naar je vrienden. Weet je wat ! Ik hou je in de gaten en vlieg met jullie mee. Wanneer je dan vrij bent wijs ik je de weg naar een heerlijk lekker warm graanbedrijf waar je vast familie tegenkomt.

Hoe heet je eigenlijk? "Ik heet Minie.En jij ? Ik heet Cor. "Wat lief dat je dat wilt doen, zei de muis. . Denk je dat ze me echt weg brengt? Ja zeker. Gisteren heeft ze ook een muis weg gebracht."Oh, dat moet Hannus zijn geweest ,piepte de muis.  Oh, heb je gezien waar die is gebleven? We zaten samen op zolder, weet je, het is mijn beste vriend.

Help, Minie dook ineen.  de vrouw stond in eens naast het kooitje.  ze pakte het op en liep er mee door de tuin.en voordat Minie het wist zaten ze in een auto. Bibberend zat ze in een hoekje. Het was niet ver, de deur ging open en het klepje ging ophoog. "ga maar muisje.....kijk hier heb je nog een stukje brood, kan je nog een beetje eten voordat je je familie zoekt. Minie zette het echter op een lopen. Ze hoorde de auto weg rijden en durfde eindelijk eens stil te staan. Waar was de Kraai nou?

Hallo.....hallo Minie, waar ben je, klonk het uit de lucht. Hier, piepte Minie. Ze vertrouwde de kraai nog niet helemaal. "Wees nu niet zo bang voor mij. Kijk daar, zie je die schuur daar. Daar hebben ze veel muizen eten en ik weet haast zeker dat Hannus daar ook is. "Oh, dank je lieve Cor, ik ga er vlug naar toe. Dank je, misschien zie ik je nog eens. De kraai kraste een paar keer...Kra kra en wiekte weg. "Dag lieve vogel, riep Minie en rende op een drafje door het gras richting graanschuur.

 

 

Kraaienliefde...een klein Kerstverhaal.

Op een dag zag hij haar zitten. Ze zat trots, als altijd, op een tak. De Zwarte kraai kon zijn ogen niet geloven. Dat kon ze niet zijn, ze lag levenloos op de straat. Dagen heeft hij bij haar gezeten, maar ze bleef er maar liggen . 

Daarna moest hij toch weer wegvliegen om eten te zoeken en toen is hij haar kwijt geraakt. Ze lag er niet meer. Dagen lang riep hij haar, maar nooit kwam haar antwoord.

Hij zat in een boom tegenover een huis toen ineens de lampen aangingen en achter een raam zag hij een kraai zitten. In dat huis, op een tak, daar zat ze. Ze bewoog niet, maar hij herkende haar silhouet uit duizenden. Ze moest het zijn , ze zat heel stil maar ze was het, geen twijfel mogelijk. Hij was verward en blij. Zijn hart bonkte in zijn vogellijf. Zenuwachtig zat hij heen en weer te schuiven op de tak. Hij vloog naar beneden, liep naar het raam en vloog op de vensterbank.  Hij tikte tegen het raam, hij riep haar...Krah krah, maar er gebeurde niets. Hij boog , zette zijn vleugels uit, krah krah.....kijk nou toch....ik ben het ! Er kwam geen reactie, net als toen ze daar op straat lag onder die lantaarn. Stil bleef hij zitten en keek naar binnen. Het begon zachtjes te sneeuwen en hij merkte het niet. Toen hij even zijn ogen dicht gedaan had en weer opende was ze weg. De tak was ook weg. Had hij dit gedroomd?  De deur ging open en een vrouw kwam naar buiten met de vogel in haar hand. Ze zette de vogel  buiten neer en maakte de deur weer dicht. Hij hield zijn adem in. Met een krop in zijn keel bleef hij zitten waar hij zat. Wat nu, hij moest er naar toe. Na een poosje vloog hij op en ging hij naast haar zitten, raakte haar vleugel aan en haar snavel. Ze was levenloos en toch trots. Het was even zoals anders. Samen in een boom of ieder in een andere boom. Zij riep hem hij antwoorde. Samen buitelden ze door de lucht. Samen pikten ze aan een muis of zaten zomaar te zitten en keken over het land. Een tweede leven had ze hier. Het was duidelijk dat het voorbij was, voor altijd. 

De deur ging weer open en de vrouw zette haar weer binnen. Hij had niet gemerkt dat ze zo nat waren geworden. 

De volgende dag zat hij in alle vroegte weer aan het raam. Ze stond er nog en de vrouw zat een boom op te tuigen met allemaal lampjes en ballen. En voor al die lampjes stond zij, hij vond het een mooi beeld. Hij bleef zitten en tikte weer tegen het raam. Hij moest haar nog een keer voelen, dan zou hij vertrekken. Na uren ging de deur open en de vrouw ging naar buiten. Ze had de vogel niet bij zich , maar de deur open gelaten. Hij bedacht zich niet, hipte naar binnen en zocht zich een weg door de keuken en de gang. Ja, hier was het. Ze stond nog op haar tak. Hij probeerde op de tak te vliegen, wat niet makkelijk was in die volle kamer. Zo beef hij een poosje zitten. Ze was stil, ze kraste niet meer , ze rook heel anders. Hij moest verder, hij wist nu waar ze was. Opeens stond de vrouw in de deuropening. Ze sprak niet , maakte plaats voor hem, zodat hij weer naar buiten kon . Noch eenmaal kraste hij....Krahhhhhh...... en vloog toen de nacht in.

De zwarte kraai deel 2

K

Het was een mooi verhaal Cor, zei de uil. Ja, ja zei de vos. Heb je er nog een?

Nou , ik ben zeer vereerd dat jullie het leuk vonden. Ik zal ook zeker nog veel verhalen vertellen. Maar eerst krijg ik een nieuwe nek, dus ik moet even naar Marjolein. Gaat niet lang duren, zei ze. 

Marjolein was heel voorzichtig en vriendelijk. Ze moest wel even kracht zetten om mijn kop over de bol te krijgen, maar het lukte. Niet lang er na had ik ook al mijn nieuwe nek. Dat voelde meteen heel anders. 

Hij zat al gauw weer bij de anderen die hem verwachtingsvol aankeken. 

Jullie verwachten echt teveel van mij, zei Cor. Laat ik dan maar het verhaal van een ander familielid vertellen . Deze neef woont niet in de tower van Londen, maar in Canada. Op de Queen Cherlottes Island, nu beter bekend als Haida Gwaii.

Deze groep eilanden liggen onder Alasca. 

Mijn neef geniet daar een zeker aanzien. Bij de Haida indianen is de raaf een speciale vogel. Een raaf schiep het heelal en de zeeen en de zon. Dat is hun geloof. 

Neef Jim verveelde zich vaak. De eilanden gaven zoveel voedsel dat hij er zijn bed niet voor hoefde uit te komen. De eilanden gaven ook nog wat anders....nl drank. De bewoners van de eilanden zijn dol op bier. Er liggen dan ook her en der voor sommige huizen, volle blikjes bier voor het oprapen. Jim wist bij welk huis hij zeker bier kon vinden en maakte dan behendig het blikje met zijn enorme snavel open. De eerste keer vond hij het een nare smaak hebben maar al snel was hij er dol op. Het benevelde zijn geest en na wat bier uit het blikje vloog hij slingerend naar zijn nest en sliep de hele middag als een roos. 

Dit kon zo niet zo doorgaan. Ze moesten hem helpen. Zo kon hij niet voor zijn gezin zorgen. Buurman Zeearend ergerde zich ook enorm aan het dronkemans gedrag. Opeens had hij en plan. 

Kleine padden roman

Er stond nog voor de helft water in de oude zinken gieter bij de vijver. 

Ik hield hem boven de naar water snakkende plant, maar er kwam geen water uit. 

Er zat een prop bovenin de tuit dat ik met een stokje eruit ging peuteren.

Hemeltje, de prop was een dier, want het bewoog ineens.

Voorzichtig probeerde ik het diertje zachtjes naar beneden te duwen. 

Ach, een klein padje viel op de bodem.

Ik zette hem behoedzaam in het groen aan de rand van de vijver. 

Maar weer kwam er geen water uit de gieter.

Voorzichtig probeerde het volgende dier uit de tuit te halen.

Tot mijn verdriet viel er nog een kleiner padje uit de tuit.

Ik had deze prille paddenliefde grof verstoord dus ik zette de 2 dwarsliggers snel in het waterplantje met een potje er over heen want ik verwacht toch veel  kleine padjes volgend jaar.

De zwarte kraai

Het gebeurde op een enorm winderige avond in augustus. De lucht was plotseling donker als de nacht en de wind wakkerde aan . Opeens ook nog een lichtflits en gerommel achter de wolken. De regen viel ineens met bakken uit de hemel. De zwarte kraai zat in de oude Iep te dagdromen over zijn leven . Over het vinden van een geschikt vrouwtje en het maken van een nest. Maar hij wilde meer. Hij wilde lezen, schrijven, avonturen beleven . Daar zat hij over te denken terwijl hij opeens overvallen wordt door een noodweer. Hij wordt verschrikkelijk heen en weer geslingerd . Hij kon daar niet blijven zitten , want een nat verenpak is niet fijn wanneer je nog vliegen wilt. Hij vloog van de tak en ineens werd hij verblind door 2 enorme felle lampen. Hij voelde een doffe klap en daarna niets meer. Toen hij zijn ogen opende lag hij half op de weg, naast een sigarettenpeuk. Wat was er gebeurd ? Hee, hij ging omhoog. Daar beneden lag hij en toch begon hij omhoog te gaan. Hij voelde geen pijn, maar nee, hij voelde zich licht én sterk. Jeetje, zou het waar zijn, was hij dood en ging hij naar de hemel? ! Opeens ging bij het gele huisje een deur open en een vrouw kwam naar buiten. Ze stopte bij het dode dier lichaam en bekeek het van alle kanten. 

Arm beest, zei ze. Morsdood, kom maar mee naar binnen. Binnen bleek het erg druk met vreemde wezens. Waar was hij terecht gekomen ? Oh nee, dit was niet de hemel maar de hel. Hij zag er vogels vast gepint met spelden en vossen met nep ogen. Hoi, zei er opeens een stem tegen de kraai. Welkom op de zolder . Het was een vos die sprak.

Ben maar niet bang. Wij zijn allemaal dieren die de kans krijgen om na de dood een tweede leven te krijgen. Ben ik dan niet in de hel, vroeg Cor. Nee joh, in de 6 de hemel ben je. Dat is het voorportaal van de 7 de hemel.  Kijk, zie je die uil . Die is opgezet alsof hij aan het vliegen is. Dat doet hij het liefst en zo mag hij nu blijven vliegen. Zie ke daar die 2 koutjes! Die aten het liefst friet. Vooral die van MacDonnalds , die vonden ze het lekkerste. Nu mogen ze de hele dag friet eten zonder dat ze er ziek van worden. Is dat niet fijn. Zo zal jou wens ook uitkomen. Wacht maar af totdat ze met je klaar is. Jij wilde toch veel lezen en verhalen vertellen. Daar kan je dan vanavond mooi eens mee beginnen. 

Jeetje, nou ik laat het maar over me komen. Ik wacht het af. Maar ik hoop dat ze me mooi in elkaar zet. Ik zal me even voortellen, mijn naam is Cor de kraai.

Hoi, ik ben Rein de vos. Ik weet zeker dat we het goed met elkaar kunnen vinden. Wij vertellen elkaar verhalen tot in de late uurtjes.

 

Het verhaal van de Tower Raven. 

De avond is gevallen. Alle dieren zitten rustig bij elkaar op de zolder. Ik zie enkele uilen, een wolfje, 2 vossen en nog wat kleine vogels. Ze kijken hem verwachtingsvol aan. Vanmiddag zag hij hoe Marjolein zijn velletje had gewassen en gedroogd.

Ze kletste ondertussen met mij en ook met de andere dieren. Ook zong ze soms een lied.Het stelde me een beetje gerust. Het is nu misschien tijd om een verhaal te vertellen, sprak Cor de andere dieren toe. Nou, begin jij maar Cor, zei de uil. Jij moet even afleiding hebben. Vertel eens wat over je familie. Oh.....tja waar zal ik beginnen. OK....ik ben een zwarte kraai , maar er zijn ook nog raven, bontekraaien, eksters en kouwen en roeken. Dat zijn kraaiachtigen. Zal ik eens iets vertellen over lang geleden. Ik had een stief oom die geen kraai was maar een Raaf . Raven zijn enorme vogels. Ze lijken op mij, maar ze zijn veel groter. Je ziet ze niet vaak. Hij vertelde wel eens over zijn neef die boven in de Londense Tower woonde samen met nog 6 andere Raven. Hij kon daar prachtig over vertellen. De legende vertelde dat er altijd 6 raven in de Tower moeten wonen. Wanneer er een vermist is of dood gaat dan moet er meteen een andere Raaf komen. Want wanneer er geen 6 raven wonen dan valt het koninkrijk en stort de Tower in. Ze hebben daar dan ook een heuse Raven Master voor aangesteld die de vogels eten geeft en verzorgt.

Een hele belangrijke functie dus. Hij knipt soms aan de vleugels van de Raven, zodat ze niet ver wegkunnen vliegen, want dat zou rampzalig zijn voor Engeland. 

Ze hebben ook mooie namen zoals Urgine en Erin, Merlin,Munin, Portia en Rocky..

Eerder waren er Grog en Edgar Sopper.

Hij vertelde dat op een goede dag Grog besloten had om wat meer van de wereld wilde te zien. Hij had er voor gezord dat de Raven Master zijn veren niet geknipt had door hem af te lijden. Het was gelukt en toen was hij gaan oefenen om steeds iets verder te vliegen. Op een goede dag zei  hij vaarwel tegen zijn vrienden. Misschien ben ik in een paar dagen weer terug, maar misschien ook niet.

Hij haalde eens diep adem en daar vloog hij. Het was prachtig zo over Londen te vliegen nu hij voelde dat het veel beter vloog dan tijdens de knipbeurten .Wat was dat heerlijk. Dit was zijn droom.

Toch moest hij af en toe rusten. Tegen de avond kreeg hij een enorme honger. Dat was het nadeel van zijn plannetje. Hij moest nu zelf aan eten komen. De andere raven vertelde altijd dat je het meeste eten in de stad kon vinden, daar waar de mensen van alles lieten slingeren. Mensen eten op straat en gooien de resten gewoon ergens in een portiek of in de goot. Laat ik dan maar eens op zoek gaan naar een eetgelegenheid. Daar zal ik wel iets kunnen vinden. Hij vloog lager en lager en landde op een dak van een pub met de naam Rose and Punchbowl.

Boven op de schoorsteen kon hij alles goed bekijken. Mensen gingen in en uit. Aan de achterkant stonden er containers met allerlei lekkers dat de kok weggegooid had. Hij had al vlug een maaltje bij elkaar gegeten.

De nacht bracht hij door in een grote boom naast de pub. Dagen leefde hij in de buurt van de pub. Hij maakte tussendoor wat uitstapjes en keerde dan weer terug naar de pub.
De kok had natuurlijk al snel door dat er gescharreld werd bij de container. Vuilnis lag overal op de stoep. Hij begon de container in de gaten te houden en zag al snel wie de boosdoener was. Een koninklijke raaf !!! Die moet je in ere houden. Dat het een koninklijke was zag hij aan de groene ring om zijn poot. De raven uit de Tower hadden allemaal een ring in een andere kleur, zodat de RavenMaster ze goed uit elkaar kon houden. Hij kon nu 2 dingen doen.....of de raaf vangen met een net, of bellen naar de tower en vertellen waar de  Raaf nu was. Hij besloot eerst de Raaf te vangen. Maar Grog was een zeer slimme raaf. Hij kende trucjes en een ervan had hij geleerd van Edgar Sopper, die kon zich dood houden. Ging op zijn rug liggen met zijn pootjes omhoog en wanneer de RavenMaster hem oppakte beet hij hem in de vinger om dan luid lachend weg te vliegen.

Toen de kok het net wierp over Grog deed deze net alsof hij dood was. De kok schrok zich een hoedje. Stel je voor dat de RavenMaster hoorde dat hij een Raaf gedood had, dan was hij slecht af.

Voorzichtig haalde hij het net af van de Raaf, pakte hem vast en op dat moment beet de raaf de kok in de vinger. Door de pijn liet hij de raaf los , luid kra kra kra roepend vloog Grog  de boom in.
Dat was dus geen goed idee. Gelukkig was er niets aan de hand met de vogel, dacht hij. Hij besloot daarop de Tower te bellen. Wat waren ze blij dat ze wisten waar grog zat. 21 Jaar zat hij al in de Tower en dan zo ondankbaar wegvliegen. Ze hadden al een andere raaf op zicht gehaald, want 5 raven, dat kon niet. Moesten er 6 zijn. Zo trokken er 2 Royal RavenMaster hulpen  naar de Pub.

Maar zonder succes. Grog liet zich geen tweede keer vangen.

Uiteindelijk besloot de RavenMaster zelf  maar te gaan kijken bij de pub. Hij was als een vader voor Grog. Grog had hem al gezien vanuit zijn boom. Ha, daar is de master. Hee Grog, oude jongen, kom eens naar beneden, riep de RavenMaster Grog toe. "Ik heb een ei voor je meegebracht en een stukje konijn.Kijk eens hier. Hij hield een stuk papier open waar de lekkernijen op lagen. Grog wist dat hij erin geluisd werd, maar het kon hem niets meer schelen. Hij miste zijn vrienden in de Tower en de dagelijkse lekkernijen en de aanspraak. Hij vloog naar de master toe en liet zich het eten smaken.
De Ravenmaster wist dat hij nu niet meer weg zou vliegen. Stilletjes zaten ze voor de Pub op een bankje. De Master aaide hem over zijn rug en sprak hem zachtjes toe. Grog liet zich dat welgevallen en genoot weer van de aandacht, die hij ook zo miste. Kom jongen, zei de Master, laten we naar huis gaan. Hij had een kooi meegebracht en behoedzaam zette hij Grogg daarin.
Ik kom eraan jongens, dacht Grog. De kok stond aan de deur en bekeek de 2 vrienden.
Grog riep nog tweemaal naar de kok, alsof hij hem uitlachte.
En daar reden ze richting Tower waar Grog nog vele verhalen verzon over zijn uitstapje.

De kleine moestuin

Wat heerlijk. Aangespoord door de heerlijke filmaflevering van Maarten t Hart ben ik gisteren spoorslag de tuin ingevlogen. Gewapend met spade en hark besloot ik mijn piepklein stukje naast de kas ,dat nog vrij is in de tuin , om dat eens goed onderhandel te nemen. 2,5 Uur later blafte Jasper, onze labrador, dat het 5 uur was en dat er nog geen eten in de bak zat.

Ik probeerde mijn rug te rechten, maar dat ging moeilijk. Als een oud mensje liep ik naar de keukendeur. Maar het was de moeite. Alle wortels van de venkelstruik en de wortels van de smeerwortel zijn eruit gewrikt.

Na het eten maar eerst eens in een warm bad gaan zitten.

De volgende dag ging de frees erin, wat goede aarde er doorheen gemengd en alles weer strak geharkt. Daarna gingen de rode kooltjes en spitskooltjes erin. De aardbeien zijn na het schonen, ook weer terug geplant. De voorgewerkte tuinbonen kunnen er in en de Charlottes. Tussen de tuinbonen ook nog dille tegen de tuinbonenluis ,gezet . 

Er zijn veel mensen die niet van tuinbonen houden. Zoals die vrouw in een groentewinkel in Schotland. Ik vroeg om een Kg Braed  beans. Ze deed 1 tuinboon in een zakje. Ik keek haar vragend aan en zei dat dat wel wat weinig was voor 2 personen. Ze lachte en vertelde dat zij er niet van hield en dat ik 1 tuinboon had bedoeld ipv 1 Kg. Nou vraag ik je. Wat moet je nou met 1 tuinboon.

In de kas heb ik 3 tomaten en een komkommer geplant. De sla is al aan het groeien.Zelfs bonenkruid , onmisbaar bij de tuinbonen , en salie heb ik geplant, wel in potten, dan kan dat later naar buiten.

Ik kan het iedereen aanraden. Iedere dinsdag om 7 uur Maartens Moestuin op Nederland 2.Prachtige serie.

Het is 1 augustus en ik heb genoten van de moestuin. 5 Maaltijden van de tuinbonen genoten.

Redelijk wat sla en nu zijn er weer de sperzieboontjes en de oostindische kers

De nietjes zijn nog klein. De prei ook. De courgettes zijn ook nog klein maar worden wel al gegeten.

De Rode Rattenslang

Het zal je maar gebeuren. Je loopt lekker te kuieren in het bos waar je al 20 jaar loopt en plots trap je bijna op een enorme slang. Niet echt enorm, maar toch een slang van wel 1,5 meter.
Zo maar midden op het pad. Je schrikt, deinst terug en kijkt eerst eens waar de hond gebleven is. Die moet aan de lijn. Dan kijk je weer , nu om te kijken of hij nog leeft. Geen idee .Dan op afstand een foto maken met mobiel.  Doorsturen naar huis om te ragen wat het is. Geen bereik in het bos. Dan maar even bellen, dat lukte.  Het thuisfront zou de dierenbescherming bellen. Een ringslang waarschijnlijk. Loop er maar langs. Kan geen kwaad. OK......voorzichtig met hond erlangs. Jeetje....hij beweegt. Nu even de plek in het geheugen opslaan. Nog een foto van het pad.
Thuis gekomen de foto alsnog doorgezonden naar mijn man en de fotoclub. Ik had al gezien dat het geen ringslang was. En.......de fotoclub bracht het eerst uitsluitsel.....een rode rattenslang. Een wurgslang. Maar niet gevaarlijk.
Uitgezet dus. A.....een mailtje van een man die bij de vogelopvang werkt . Ja....een rode rattenslang. Hij had er zelf 2. Hij ging hem zoeken en meenemen, anders ging hij dood. Leeft in een temperatuurtje van boven de 20 graden.
Door de koude temperatuur zal hij niet snel wegkruipen. Nou, ik zou ook naar het bos terug rijden, anders was het voor de man niet te doen om de juiste plek te vinden.
We kwamen gelijk aan. Inmiddels was het al 3 uur later. En warempel....na 5 min. had hij hem al gespot tussen de bladeren. Hij was toch groter dan ik dacht. Even wat foto's, dan oppakken en in een doosje.

 

Wat een geluk dat de dierenbescherming deze man kende en ook veel geluk voor de slang. Hij zou in slaap vallen van de kou en dan misschien door een hond gepakt worden.