dinsdag 20 april 2010

De vrome lezer of.........







Het is toch vreemd hoe een mens de ene keer op iets reageert buiten de andere keer. Je loopt door een bos en je ziet opeens een blote man midden op het pad die een boek leest. Aan de ene kant een fiets in de hand en in de andere hand een open boek . Waarschijnlijk probeer je hem te ontwijken door de andere kant op te lopen, het bos heeft daarvoor vele mogelijkheden. Behalve wanneer je een jonge labrador bij je hebt die dol is op onverwacht bezoek. Met of zonder kleren, maakt geen verschil voor een dier.De hond ziet de man het eerst en wil hem gaan begroeten met zijn altijd aanwezig enthousiasme. Hij is niet van plan om terug te komen, dus moet je er achteraan.
Je vraagt je ondertussen vertwijfelt af wat je moet zeggen wanneer je vlak bij hem bent. 'Goede morgen' of 'hoe gaat het' of 'lekker weertje vandaag'! Je bent nog nooit in zo'n situatie geweest. Ja, in Frankrijk , op een naturisten camping. Daar zeg je gewoon 'goede morgen'.Je verwacht daar dat je ze tegenkomt op het pad. Je denkt er niet over na. De man loopt te genieten van de vrijheid, op die camping. Niets geen gedoe met kleding dat knelt, natte zwembroeken uit zien te trekken in een washokje en ook weer aan zien te trekken. Rijen mensen die wachten dat je eindelijk eruit komt. Nee, dat heb je daar niet. Je loopt erin, tralalalie en klaar. Je laat je aan de lucht drogen. Wat een heerlijk gevoel. En iedereen vindt het normaal. Niemand denkt verkeerde dingen over je.Was deze man nu ook met een tiental soortgenoten in ons bosje geweest, dan denk je dat de naturistenclub op pad is.Dan zeg je vriendelijk goedendag en misschien maak je een praatje. Maar een man alleen in zijn blootje, daar schrik je van. Je denkt dat hij of een beetje gek is en erop uit is om te choqueren of dat hij je gaat lastig vallen. Mijn eerste gedachte was nu, hoe hou ik alles heel bij de man met zo'n wilde hond die in alles een speeltje ziet. Maar doordat de man niet bewoog was het voor de hond ook opeens verdacht. Mensen bewegen en doen ze dat niet, dan hebben ze een plannetje. Hij stopt dus ook en dan bekijken ze elkaar. Dan gaat hij kwispelen, alleen de hond denk ik. Ik durfde zover niet te kijken. Nu moest ik snel zijn en zag kans Bas bij zijn start te grijpen. Gelukkig. Vlug aan de riem. Omkeren was geen optie, Bas wilde vooruit en wilde vooral die bloterik begroeten en besnuffelen. Dus daar gingen we. Ik was er nog niet uit wat te zeggen. Misschien even afwachten wat hij zou zeggen.
Nu waren we vlakbij. Hij las aandachtig staande de bijbel. Zou hij het allemaal letterlijk aan den lijve willen meemaken. Geen idee. Hij was van middelbare leeftijd, dacht ik. 'Goede morgen', piepte ik. 'Goede morgen', zei hij terug. Nu de hond , die zwaar naar links helde, proberen op het rechte pad te houden.
Ja, gelukt. Nu in looppas het bos door. Nee, kalm aan. Hij doet niks. Hij is een zon aanbidder en waarschijnlijk een naturist van geboorte. Helemaal niets bijzonders.
Maar waarom midden op het pad? Hij wilde duidelijk gezien worden. Of hij wilde misschien overal lekker bruin worden .
Hoe dan ook.Toen ik het bos doorgekrost was en weer op mijn werk was, toen kon je op je vingers natellen dat ze mij niet geloofden. Nee, dat had ik gedroomd of misschien wel gewild.
Maar de volgende dag durfde ik toch niet alleen meer het bosje in.Ik heb een weekje gewacht en hem daarna nooit meer gezien.