woensdag 13 november 2013

Een tweede leven

Het hele gezin , vader, moeder en twee kinderen, keken altijd of er misschien ergens een dood of gewond dier langs de kant van de weg lag. Onder het fietsen of wandelen of zelfs  in de auto , er werd gestopt en het dier werd meegenomen. Thuis werd het bekeken en wanneer het nog intact was dan ging hij de diepvries in. Het gezin woonde in Duitsland, maar had in Cadzand een woning voor de vakantie. Wanneer het maar even kon was de hele familie in Zeeland, waar ze genoten van de zee en de duinen, van het fietsen en van de vele wandelingen die ze samen maakten. Zowel vader en moeder en de kinderen spraken tegen de Zeeuwen Nederlands en ook waren ze lid van  Duumpje, de vogel en natuurvereniging in deze contreien.
En zo kwam het dat er nu 165 dieren opgezet zijn en in mooie glazen kasten op zolder staan. |Ieder dier heeft een verhaal. Ze weten nog precies wie hem het eerst zag en waar hij lag. Nadat hij eerst ingevroren werd voordat er een afspraak  gemaakt werd met de man een dorp verder die hem later zou opzetten. Maar eerst moest er met het dier naar de politie gegaan worden. Die keek of het dier een natuurlijke dood is gestorven en dan kreeg je een briefje mee en moest je rechtstreeks dezelfde dag nog naar de opzetter.
Dan , na 3 weken of langer, konden ze het dier ophalen.
Dat was ook weer spannend, want hoe zou hij erbij staan. Nu zouden ze zien hoe hij eruit had gezien wanneer hij nog leefde. Keek hij vroeger ook zo? Stond de bunzing ook zo recht met hangende pootjes of met kromme rug op een tak?
Het werd een liefhebberij. Echt alles werd meegenomen en opgezet. Van muis tot reiger, van egel tot konijn . Een jong vosje, bunzingen zagen ze veel . Aangereden of misschien afgeschoten. Ook wel vergiftigde dieren zeker.
Niet altijd vast te stellen.
De kinderen zijn volwassenen geworden. Ook zij hebben kinderen gekregen. Het huis is nu ook voor de 5 kleinkinderen een geliefd huis. Ook zij zijn dol op de natuur en de dieren die daarin leven. Vader is nu niet goed meer ter been. Moeder is al enkele jaren geleden gestorven, maar toch komt hij nog altijd naar het huis, om de tuin te onderhouden, ook al gaat het nauwelijks meer. Natuurlijk ook om de mensen die hij al vele jaren kent te bezoeken.
Zo komt hij al jaren naar onze garage. Brengt de Duitse postzegels mee die Adrie zijn vader spaarde en die Adrie nu nog steeds spaart.
Dan brengt hij voor Kerst 2 dozen Achenerprinten mee. Heerlijke kruidkoek met een chocolade omhulsel.
Dan laat hij zijn auto bij ons nakijken en wanneer hij te ziek is om te komen dan komt zijn dochter met de auto en de postzegels.

Deze lieve sympathieke familie is niet altijd in onze gedachte maar toch op gezette tijden denken wij aan hen. Nu heeft hij gelukkig weer een lieve vrouw, maar ook zij kampt met ziekte.
Vandaag ben ik ze gaan bezoeken. Het was heel erg
gezellig en lief. De dieren nog eens bekeken en gefotografeerd.
 Wat een fijn en liefdevol gezin.
Wat heerlijk dat zulke mensen  bestaan . Dat er toch nog harmonie en liefde is.