Arthur Japin schreef het in 1 jaar tijd en nu ligt het in de winkel. Ik zag hem al staan, maar om een of andere reden dacht ik " dat komt nog wel. " Ik heb zijn dagboeken nog niet eens uit.
Maar opeens las ik dat hij een lezing zou geven Bij Waanders in Zwolle.
Daar woont mijn lieve vriendin Anneke. Ik weet dat ze niet zo heel graag de deur uit gaat, maar dit is toch wel uniek. Ik schreef haar een lieve mail met de vraag of ze zijn boek wilde kopen en na de lezing ook nog wilde laten signeren door de schrijver. Natuurlijk zou ik het begrijpen wanneer ze het niet zou doen, even lieve vrienden. Ik weet hoe ze voelt en ik voel net zo. Maar de volgende dag belde ze.
" Weet je waar ik morgen ben!", zei ze. Oh, ze is dus al ergens anders, dacht ik. Maar nee, het boek had ze al en bij Waanders lieten ze haar nog binnen, al was het er al vol. Gisterenavond belde ze weer. Het was volbracht en ook nog eens heel leuk. Het boek met zijn handtekening komt eraan!
Dikke kus voor haar.
Zoals je ziet is de omslag naar een schilderij van Noël Coward. Een beroemde Engelsman die zong, schilderde, componeerde en toneelstukken schreef. Net zo veelzijdig als Arthur zelf.
In Zwolle vertelde hij daarover. Anneke kende het repertoire van deze Coward.
Het verhaal speelt zich op een niet bestaand eiland af . Deze Coward is gestorven op Jamaica .
Zo, het is uit. Pffff.....wat een boek. Knap gedaan. Eerst pakte het me, dan , net als ik dacht....wanneer gebeurd er wat, slaat het toe. De totale verwarring. Een hele ommekeer in het verhaal. Het sleept je in een keer mee na het einde van het boek.
Het is een wijze les, een boek om bij het leven stil te staan.
Achter op de f lap staat:
'De betovering is gebroken', zeggen de mensen, wanneer hun grote liefde voorbij is. 'Het sprookje is uit', als was het een illusie waarmee hun gevoel hen al die jaren had bedrogen.
Alsof het een verblinding is geweest, en nu ze verdriet hebben omdat ze beter zijn gaan zien.
'Ik ben droeviger maar wijzer,' verklaren ze, alsof liefhebben een vorm van domheid was en hun ontgoocheling een dure, maar noodzakelijke levensles.
Het tegendeel is waar. Liefhebben is de illusie niet, maar leven.
Artur Japin heeft een prachtig boek geschreven. Heel luchtig en vrolijk en ook raakt het je enorm.
Dank je wel.
