woensdag 19 september 2012

Parijs in de herfst.



Na 20 jaar weer eens naar Parijs. Het kwam er maar niet van. Nu 2 labradors verder toch twee dagen een oppas gevonden en we konden vertrekken. De laatste Labrador die nu 10 jaar wordt voelde toch onheil. Hij kreeg buikpijn en vanaf 3 uur heb ik in de keuken gezeten met een kop thee en een boekje over Parijs "Couleur Locale van Boom.
Tegen 9 uur waren we dan toch weg. Om 14.00 klokslag waren we bij het hotel, dat zeer makkelijk te vinden was vlak bij het Gare du Nord. Hotel Bellevue.
De buurt is niet heel erg gezellig, maar ook niets op aan te merken. . Er wonen veel buitenlanders in dit deel van Parijs. De metro was dichtbij en we kregen een sleutel voor de ondergrondse garage in dezelfde straat.Personeel heel vriendelijk en een mooi modern hotel.

We zijn eigenlijk meteen weer naar buiten gelopen en met de metro 2 haltes verder op Montmartre uitgestapt. Een drukte van belang daar. Vol goede moed beklommen we de vele trappen naar boven.

Er was ook een lift ,de funiculaire, aan de linker kant waar je met je metrokaartje in kon, maar de overmoed overwon. Viel tegen en daarna 2 dagen spierpijn in de kuiten gehad.
We zochten op Montmartre plekken die ook in de film Amelie voorkwamen.En die hebben we gevonden. Ook zochten we het mooie kerkhof op Montmartre, maar daar zijn we helaas niet gekomen.Uiteindelijk gingen we maar 2 dagen,




Ben je aan gekomen en totaal buiten adem dan moet je nog verder omhoog naar de Sacré-Coeur.
Daar vandaan heb je een geweldig uitzicht over Parijs De trappen zitten vol mensen die er van genieten en ook 's avonds zit het er vol en treden er artiesten op. Heel gezellig.


Je kunt rechts voordat je de laatste treden naar de SC op zou gaan ook lopen en daar een amfitheater vinden . maar wij gingen nog hoger en dan naar links. We wilden het dorp verkennen en de wijngaard zoeken en het mooie kerkhof. Deze 2 laatsten hebben we niet gevonden. De wijngaard ligt in de schaduw achter de Sacré-Coeur en het kerkhof vlak naast de rijweg. Dat doen we dan de volgende keer.




Wij stonden opeens voor de trappen die Amelie ook gebruikte in de film.
Prachtig , die rust opeens. Dan maar eens omlaag richting Moulin Rouge naar de Deux Moulins. Het café waar de film Amelie is opgenomen.




Het café lijkt hier heel rustig, maar binnen 20 min. zat het terras vol en binnen zaten de liefhebbers van de film. Veel Japanners. Er kwam een jongen binnen, een beetje verlegen, met een fototoestelletje.


Hij ging aan de bar zitten en bestelde een biertje.
Daarna nam hij de zaak eens goed in zich op.

Daar waren de toiletten dan moest daar de sigarettenkiosk zijn geweest.....je hoorde hem denken. Dan maakte hij een foto van zichzelf terwijl hij een slok nam uit zijn flesje.
Uiteindelijk trok hij de stoute schoenen aan en ging in de buurt van een paar Duitsers een foto maken van zichzelf en de foto van Amelie op de schtergrond.

 
Het resultaat was dat de Duitsers zijn toestel namen en probeerden de foto te nemen, wat 4 maal mislukte. De flitser ging niet af. Ondertussen had het hele café er lol over. Toch had de jongen, die toch alleen was, veel lef.

Zo, die zoektocht naar de sporen van de film hebben we nu achter ons gelaten.We betalen de koffie en verlaten de zaak.
De eigenaar ervan wilde zijn zaak ooit verkopen, bedacht zich even na de film vanwege drukte in de zaak. Inmiddels is hij toch verkocht en heeft de vorige eigenaar een leuk pensioentje.

 
We dalen af. En daar is de Moulin Rouge.We hadden nog willen reserveren, maar het was vol. Je moet daar echt weken van te voren reserveren voor een week-end. Op zondag was er wel nog plek, maar helaas, dat was te laat.

We zijn dus naar het Lido gegaan en dat was wel aardig, maar ja....niet de Moulin Rouge.
Ik heb er genoten en gelijk weer een treinreis besteld voor 4 December.
Dan ga ik met de buurvrouw.
Voorlopig kan ik alleen zeggen dat ik meerdere geweldige boeken over Parijs gelezen heb.
Later schrijf ik welke dat het zijn.