Geur en geurtjes

Geur kan je vele jaren bijblijven. Het hangt ergen in je hoofd en je weet dat je het altijd zult herkennen.
Toen ik mijn man pas leerde kennen gebruikte hij een heerlijk geurtje. Natuurlijk heel subtiel aangebracht. Soms was er die flart van geur. Het maakte je een beetje zweverig. Heerlijk.
Enkele jaren gebruikte hij die geur, totdat de fles leeg was en hij hem nergens meer kon vinden. Die fles was een cadeau geweest. Nee, niet van een dame maar van Renault.Aangezien hij Renaults verkocht en een reisje verdiend had naar Kreta, lag dit fleje op zijn bed als presentje.
Hij vond het meteen heerlijk ruiken.
Maar ja, flesje ging leeg. Nergens te vinden .Internet hadden we toen niet en je zag uit naar een ander geurtje. Maar geen enkele geur kon dit evenaren.
En opeens, out of the blue, weet hij ineens weer de naam van het geurtje. l'Homme .
Op internet gezocht en ook nog gevonden. Het bestaat nog en nu staat het hier na 25 jaar weer in huis.
Oh, wat zullen we zweven met Kerst.

Tele2 en andere ellende.

Tijdens deze mooie dagen gebeuren er opeens allemaal nare dingen.Niet zo erg als ziekte of oorlog, maar toch moet dit niet te lang duren.Wat je ook doet, het pakt slecht uit.
Het begon met een inbraak. Op een morgen kwamen we in ons garage bedrijf aan en de kassa lag op de grond, de kluis van de muur getrokken, al het gereedschap weg, de nieuwe computer weg, de banden weg en nog veel meer.Een ruit uit de werkplaatsdeur gehaald en dat was het. Gelukkig waren er video beelden van hun auto genomen vanuit de Gamma, die naast ons zit. Een Citroën Belingo met raampjes. Dat die hele buit in die auto kon, lijkt een wonder.

Dezelfde week gaat onsze TV kapot thuis, die nog maar 4 jaar oud was.

De week erop horen we steeds vaker dat klanten klagen dat wij de telefoon nooit opnemen. Toch werd er wel gebeld, maar inderdaat niet zoveel als anders. Tele2 gebeld, maar die kunnen niets ontdekken.

Dan staat opeens de politie aan de deur dat we niet te berijken zijn, maar of er iemand naar het politiebureau wilt gaan, want er is een auto aangehouden die niet verzekerd bleek met een Belgisch kenteken en Litouwer als eigenaren. De Litouwers waren naar huis, maar de auto stond er nog. De polietieman die bij ons na de inbraak geweest was herkende de auto van de videobeelden en vond wat gereedchap in die auto.
Of mijn man dat doosje met dopjes herkende. Hij beaamde dat en zei dat wanneer er een dopje ontbrak dat het zeker zijn doosje was, want dat dopje zat nog in zijn zak. Dat was het bewijs, dit waren de inbrekers. Ze zijn ook nog opgepakt in Adegem , maar verder hebben we daar nog niets van gehoord. Dat kan ook niet, want de telefoon doet het dus niet.Wij kunnen bellen en we worden gebeld, maar 50 procent kan bellen en 50 procent niet. Dit is ook maar een gok, want de klant met pech onderweg belt natuurlijk naar een garage waar opgenomen wordt en die zien we nooit meer terug.
Er wordt nog wat heen en weer gebeld, maar het gesprek met tele2 eindigt altijd met de woorden
"nee, ik kan u niet helpen, kan ik verder nog wat voor u doen"?
Tot overmaat van ramp gaat de 3 maanden oude computer opeens kapot.Ventilator loopt vast en de computer schakelt zich zelf uit.
Dat blijkt wel opgelost te kunnen worden.
Ondertussen vindt mijn man een briefje in de kast waar de telefoonaansluiting is, met een telefoonnummer erop van de man die het aangelegd heeft voor Tele2.
Naar wat gemopper over en weer beloofde de man vrijdag te komen. Het werd natuurlijk maandag.
Het bleek dat er 2 aansluitingen openstonden met het zelfde nummer. Een van Tele2 en 1 van KPN. Hij veranderde dat en nu moest Tele2 dat in de centrale goed monteren.
Dat laatste gebeurd niet. Gevolg: nog minder contact. Een hanjevol kan ons bellen maar 80 procent niet.
Je ontploft, je raakt bijna overpannen. Je probeert een antwoordapp. te laten lopen met je mobiele nummer, je probeert een doorchakeling te maken, je belt weer naar Tele2. Je kan niet meer denken aan andere dingen.
Tot nu toe wordt er gezegd dat het nog 5 dagen duurt.
Nou, dan zal het rustig worden bij ons en misschien wel rustig blijven voorlopig.
Leve de wetenschap. Waar zijn de bollebozen van 2011 ?

Sinterklaas volledig de weg kwijt in de mist

Het weer zover. Sinterklaas is in Nederland aangekomen en dat is het startsein om alle pieten in IJzendijke en omstreken bij elkaar te roepen en weer erop uit te trekken om een mooie Sinterklaas film te maken. De Sint van IJzendijke is echt geweldig. Hij zit zo stoer op zijn schimmel en is onverstoorbaar. We spraken af dat we elkaar zouden treffen enkele Kilometers van het dorp af, midden in de polder. Sinterklaas zou te paard komen, maar besloot ter elfder ure om toch maar met de auto te gaan .De paardpiet ging samen met de fietspiet al richting polder en de pieten kropen met z'n allen in 3 auto's. Maar jeetje wat was het mistig. Je kon niet echt ver kijken. Alles zag er kleurloos uit. Maar de mist paste goed in het verhaal.

We begonnen alvast met filmen. Sinterklaas bleef echter wel lang weg en de pieten kregen het nu al koud.Er stond een flinke bries en het zag er niet naar uit dat de zon vandaag nog mee ging doen.
Een piet ontdekte dat zijn pet was afgewaaid en dat die in IJzendijke op de Markt moest liggen. Even bellen naar Sinterklaas. Jeetje, hij nam nog op, of beter gezegd, zijn vrouw nam op. Petje was terecht en Sinterklaas kwam zo. Het bleek een leugentje om betwil, want hij kon zijn broek en zijn sokken niet vinden. De halve zolder werd doorzocht.
Maar na een half uur kwamen ze aanrijden. Adrie liep heen en weer met de camera. Dan weer stond hij in de klei, dan riep hij weer dat Annemieke met haar paard kon opdraven. Oei, die had haar telefoon vergeten, dus snel in de auto richting de boerderij van Walter en Annie de Meijer om haar dat persoonlijk te zeggen. Ze tonden daar ook al een half uur in de kou. Walter had al gezegd dat ze maar naar huis moest gaan, want er kwam vast geen Sinterklaas.
Nou, Annemieke wist wat ze doen moest. Nette, haar trekpaard moest nog uit de kar en aangespannen worden. Ja, daar ging ze Sinterklaas tegenmoet.



Maar net voordat dat moment er zou zijn waren de batterijen bijna leeg van de camera. Ik als een wildeman met Rineke, de vrouw van Sinterklaas, terug naar mijn auto om de batterijen te halen, dan nog sneller terug em ze Adrie te geven en ja, op tijd. Nette schrikt van de bonte stoet en stopt. De schimmel loopt door. Nette hinnikt, de schimmel hinnikt terug. Dan gaat Nette verder en heel voorzichtig naderen ze zich en dan staan ze neus aan neus. Dat was een geweldig moment, dat ik niet heb kunnen zien, omdat ik weer de auto moest weg zetten, zodat hij niet in beeld kwam.
En zo trokken zze verder naar de boerderij, waar ze me smacht werden opgewacht.
Daar was ook een moment om even op te warmen in een schuur, met koffie en thee en de gevulde speculaas, die ik de dag ervoor gebakken had. Ik ging alvast even de soep opwarmen in de keuken van Annie en bij terugkomst was de koek al bijna op. Gelukkig viel hij in de smaak.
Er werd nog een vuurtje aangelegd en gedanst en dan weer terug naar IJzendijke. Daar moesten we wachten tot het donker was , want Adrie wilde een shot maken in de lichten van de Ned. Hervormde kerk.
En een beter slot had hij niet kunnen maken.
Het was een leuke, maar frisse dag met leuke pieten en een geweldige Sinterklaas.
Hier is de film