donderdag 26 augustus 2010

Een persoonlijkheids drama.


Sinds enkele weken komt er in de garage een jongeman van een jaar of 23 met een sjiek wit petje op, sportschoentjes aan en donker gekleed.
Hij rijd in een enorme Alfa 166
Wanneer hij uit zijn auto stapt zie je een zelfverzekerde macho man die zijn geluk niet op kan met zo’n auto. Een droom die werkelijkheid is geworden. Voor 2000 euro was hij de eigenaar van dit prachtstuk geworden. Nee, garantie kreeg hij niet, de auto was al voor niets weggegeven, vond de garagehouder. Daar wij een garagebedrijf zijn die gespecialiseerd is in Renault, Fiat en Alfa, kwam hij eens vragen of het vreemde geluid dat opeens ontstaan was van een spanrol kwam. Zijn vriend, die monteur was, had dat gezegd. Nico, onze monteur en Adrie, mijn man, keken er na . Adrie zei tegen hem dat hij een mooie auto had gekocht. Maar vroeg ook of de distributieriem was vervangen. Want dat was eigenlijk het enige kwetsbare punt aan deze auto. Ja hoor, kijk maar hier. Staat in het boekje, zei hij vol overtuiging. Ja, maar er staat wel geschreven dat het gebeurd is, zei Adrie, maar er staat niet bij hoeveel Km en ook geen stempel of naam van de garage of van de monteur. Nee, het is echt gedaan hoor, dat weet ik zeker, sprak de jongen. De afspraak werd gemaakt om de roller van een multieriem te vervangen wanneer hij binnen was. Aan de distributieriem moest niets gebeuren, zei de jongen. Toen hij terug liep naar zijn auto kon ik hem eens goed bekijken, want het was echt een speciale twee-eenheid. Met zijn borst vooruit liep hij naar de auto toe en wanneer hij er was deed hij zijn hoofd omlaag en maakte op een stoere manier de auto open. Het leek op een filmster die nagekeken wordt door duizenden fans en hij voelde die ogen prikken. En dat alles door die grote zwarte Alfa. Met ronkende motor reed hij behoedzaam weg. Adrie moest glimlachen om de trots van die jongen . Dat had hij al zo vaak gezien.

Vandaag kwam hij terug. Nee, het rolletje was er nog niet maar kon elk moment binnen komen. OK, dan kom ik wanneer je me belt. Maar na een half uur kwam er een auto op het terrein van de garage rijden met een sleepkabel en aan die sleepkabel hing……..die goddelijke Alfa. In die Alfa zat die jongen, die toen nog een beetje zenuwachtig lachte. Hij stapte uit en riep naar de monteur,”hier heb je hem”. Het drama was gebeurd. De riem was gebroken en de motor naar de filistijnen. Daar de auto maar 2000 euro kostte was hij eigenlijk total loss. Hij kon nu beter een andere kopen, dat zou goedkoper zijn dan deze te laten repareren.

De jongen stond als een gebroken man voor de auto. De rechte rug stond gebogen, zijn hoofd keek naar de grond. Adrie stond er naast en er werd niet meer gesproken. Zo stonden ze wel 5 minuten. De jongen kon geen woord meer uitbrengen door de shock. Dit was het einde. Zijn trots, zijn image…..alles in een keer weg. Nu kon hij met de bus naar huis, geamputeerd van zijn geliefde auto. Dit alles las je uit zijn houding. Hoe moest dat vanavond bij zijn vrienden, wanneer ze misschien heimelijk blij waren dat hij nu alles kwijt was. Nee, hij kon nu even geen zinnig woord meer uitbrengen. Ze hebben hem in stilte de garage uitgeduwd naar een stuk parkeerterrein waar meer niet meer te repareren auto’s stonden. Het leek wel een stille begrafenis. Ze vertrokken daarna in de auto van zijn vriend . Hij keek niet meer om, dat kon hij duidelijk niet meer opbrengen.