Lentekriebels

Soms heb je van die dagen dat je barstensvol energie zit en dat je toch nergens toe komt. Vandaag was zo’n dag.
Het beloofde een geweldige dag te worden. Windstil met een beetje grondmist. Eindelijk een buitendag na al die dagen met een steenkoude noordenwind. De tuin lonkte.Ik hoorde het winterkoninkje al uit volle borst roepen”kom naar buiten en zoek mij “. Het werd wel tijd om eens een beetje opruiming te houden. De paardenbloemen staan er stralend bij, het mos siert de aardbeientuin als nooit tevoren. De waterlelie in de lekkende tuinvaas staat droger dan wenselijk is. Daar ga je dan. Vol goede moed. Gelukkig is het gazon al gedaan, dus het zag er op het oog best gezellig uit.

Toch maar eerst een kop koffie. Lekker even buiten opdrinken en genieten van de vogel geluiden. Jeetje, waar is de camera? Wat prachtig, die zonnestralen die door de bomen schijnen en omfloerst worden door de optrekkende mist. Klik klak. Dat hebben we. Oh, even van die kant, daar is het nog mooier te zien. Wouw….wat een mooi gezicht. Als een bezetene ren ik door de tuin met de camera. Op zoek naar betoverende stralen.



Ondertussen is de inmiddels koude koffie toch op. Aan de slag. Nee, eerst even de was inzetten. Zo, dan de boodschappen naar de kelder brengen en in diverse kastjes opbergen. Nu kunnen we echt naar buiten. Of toch eerst even de mail checken, dan heeft de ziel rust.

We beginnen een beetje rustig om erin te komen. De vijver heeft wat draadalg, die maar eerst er even uitvissen. In de verte hoor ik ezel Fillemon balken, die krijgt zeker nu zijn eten. Ik zal een sms’je sturen naar Annemieke van wie de ezel is. Het is toch wonderlijk om haar ezel hier te kunnen horen balken 1,5 Km verderop. Dat moet ik haar toch even schrijven.

Wat nu, het is nog wat vroeg voor het zware werk , zoals het hanteren van de spa. De plantjes in de kas kunnen wel wat water gebruiken.

Wouw, ook een plaatje. De dampen slaan uit de kas.

De ruiten zijn beslagen en het frisse lentegroen van de sla lijkt wel licht te geven. Waar had ik nou de camera? Even halen….klik klak. Prachtig. De waterput in de kas moet nodig bijgevuld. Kunnen we even doen. De waterput krijgt via een dompelpomp in de regenput via een uitgekookt systeem met slangen die uit het schuurtje komen en onder de grond weer in de put van de kas terecht komen. Geen moeite, het gaat van zelf.

Wat is dat voor een kindergehuil? Het zijn de jonge kauwtjes die eten krijgen van hun vader en moeder. Nou, net baby’s. Aangestoken door dat gehuil begint opeens het winterkoninkje weer met zijn deuntje. Ja, daar komt het antwoord al in de verte. Waar zit hij toch? Och , hier vlak boven mij in de appelboom.



Jeetje, gelukkig hangt de camera om mijn hals. Ja, ik heb hem. Nu laat hij zich naar beneden vallen . Op nog geen halve meter van mij vandaan gaat hij scharrelend tussen de bladeren eten zoeken. Maar dan is hij met zijn bruine veertjes haast niet te volgen. Weg met de camera. Aan de slag. Spa, hark, kruiwagen. Alles bij de hand. Waar zijn de klompen? Zo, beginnen maar lekker in het zonnetje. Die geeft nu toch wel al een weldadige warmte.

Nee hè. Begint de wasmachine te piepen. De was moet eruit. Dat maar eerst doen nu de handen nog schoon zijn. Heerlijk, kunnen die lakens er vanavond meteen weer op. Dan ruikt het zo lekker fris en het slaapt echt beter.
Weet je wat. Ik zet alvast de dikke zomerse zachte tuinstoel buiten. Kan die ook weer eens luchten en dan leg ik de camera en het nieuwe boek erbij. Ben ik dan toe aan een boterham, dan kunnen we meteen even lezen. Of, nu even een hoofdstukje doen? Ja, laat ik eens kijken of het wat is. De hond komt nu ook buiten en legt zijn kop op mijn voeten. Heerlijk, wat is het een mooie morgen.
Nou krijg ik zoveel zin om zelf wat te schrijven. Zal ik de laptop ook even hier neerzetten. Waar zal ik het straks eens over hebben? Over de aswolk die het vliegverkeer stil legt? Nee, natuurlijk over de tuin en alle verleidingen die dat met zich meebrengt.

Het verhaal is geschreven. Nu toch even met de spa in de weer. Jammer dat ik nu net in de schaduw sta en het daar toch wel wat koud is. Ik moet maar een zonnig plekje zoeken. Heerlijk. Ik denk dat ik toch nog een stukje lees. Een lekker wijntje erbij. Het is tenslotte weekend. Och wat zalig, zo achter de haag. Je wordt er suffig van. Ik denk dat ik het tuingereedschap maar opberg. Het zit er niet meer in vandaag. Moet toch zo gaan koken en…morgen is er nog een dag.