donderdag 17 maart 2011

De hond is ziek




Hij kijkt je aan met vragende ogen. Dat zie je. Hij zucht en kruipt naar je toe. Hij wil gaan liggen op zijn zij, maar het voelt onprettig. Kijkt je weer aan. Zijn baasje gaat naast hem liggen op de koude houten vloer. Zijn kop vlijt zich tegen hem aan. Voorzichtig probeert hij naast hem te gaan liggen....hij kreunt en dan is hij er. Een lik op de baas zijn neus een kwispel met zijn staart. Dat zijn de enige uittingen van zijn gevoel. Hij blijft lief, ook al hebben we hem 3 dagen geleden een slang in zijn bek geduwd om het gas uit zijn buik te krijgen en ook al kreeg hij een spuit om te braken, wat hij daarna een half uur deed. het is zo intens verdrietig. Zijn baasje is boven een tablet gaan innemen om een beetje te kunnen ontspannen en ik zit met een gespannen buik vol stress en verdriet naar onze lieve labrador te kijken die wij niet helpen kunnen. Laat het snel morgen zijn, laat hem kunnen slapen, misschien is het morgen ietsje beter.

Geen opmerkingen: