maandag 16 mei 2011

Jasper wil naar de Boerenbond



De dagelijkse door de weekse wandeling om 10.30 uur met Jasper is een sport. Niet geheel ongevaarlijk . Druk je op deze foto, dan zie je links de Gamma en daarnaast zie je nog de watertoren. Daartussen ligt ons garagebedrijf. Rechtdoor, op het einde van deze weg ligt de Boerenbond. Daar wil hij naartoe.Ik weet het, niet de hond de baas laten zijn, maar hij is niet de baas. Soms moet hij het idee hebben dat hij het even is. Hij maakt dan een plannetje hoe het aangepakt moet worden.

We wandelen eerst een heel stuk en tegen het einde gaat hij aan de rechterkant van deze weg lopen om niet links naar de garage te hoeven gaan. Het zal je uiteindelijk wel lukken om hier naar links te gaan, maar dan zal je hem over de weg moeten sleuren en dat is niet makkelijk met 50 Kg. Het ie een drukke weg en nergens is er een stoep.De automobilisten denken dat je de hond mishandeld en draaien hun raampje open om verwensingen naar je hoofd te slingeren of er zal een botsing ontstaan.
Het beste is om een speciaal lekker kluifje te bewaren en dat op deze plek te geven, of door te lopen naar de Boerenbond.

We gaan dus maar rechtdoor. Geld had ik al meegenomen.





Hij mag mee naar binnen en ik kan hem loslaten, want hij weet waar het schap is, maar dat ga ik toch niet doen. Niet iedereen is dol op een hond.



Hier is het bewuste schap waar zijn voorliefde naar uitgaat.
Hij zit er dan ook vlak tegen aan. Hij gaat voor het gerookte spul. We nemen van alles wat. Hij is tevreden.
Nu naar de kassa, want uiteindelijk verlaat hij het pand alleen met een kluifje in de bek.



De cassière is op de hoogte. Eerst proberen om het zakje te openen. Zonder schaar is het een crime.
Jasper blijft vol verwachting kijken of het haar lukt.



Dank u wel. Nu heeft hij opeens haast.Dit kan hij onderweg niet opeten .Een hond heeft geen handen.

Wanneer we op een rustig stuk van het industrieterrein zijn mag hij los.De korste weg zal hij nemen. Wanneer het personeel van de Gamma hem nu roept raakt hij gefrustreerd. Hij zal altijd naar hen toelopen om even een duwtje te geven ter begroeting en maar daarbij wel knorrende geluiden maken die aangeven dat hij geen tijd heeft vandaag.
Hij draait zich naar mij toe .....kom op....doorlopen ....




Dan rustig voor de deur gaan staan en het baasje maakt de deur zeker open.
Nu kan hij rustig in het kantoor het stokje verorberen.

Geen opmerkingen: