maandag 10 oktober 2011

Een trip met de OV-chip






Ja, dat leek me wel handig, die ov-chipkaart. Vooral omdat aan deze kant van de Schelde geen station is. Ik woon in IJzendijke en wil je met de trein het land in , dan ga je met de bus of met deauto naar Breskens, daar neem je de boot naar Vlissingen en dan heb je 5 minuten om van de boot af te komen en de trein in te stappen. Geen tijd voor het kopen van een kaartje. Je kan wel een kaartje kopen op je computer en afprinten , maar staat er ergens 1 fout, dan is hij ongeldig. Komt er iets tussen en ga je niet, dan ben je je geld wel kwijt, denk ik.
Dus de OV-chipkaart was de oplossing.
En alles is met de computer te regelen. Je vult je gegevens in, je kan er zelfs een foto in zetten.Maar een ding was niet duidelijk , nl de vraag: "wilt u reizen op saldo"?
Wat wilde dat zeggen? Je wilt die kaart omdat je er geld op kunt zetten en dat dat er dan afgaat wanneer je in-en uitcheckt.
Is er dan ook nog te reizen zonder dat je saldo aangesproken wordt? Nu weet ik niet wat ik daar ingevuld heb, want het is al 3 maanden geleden. Maar bij de eerste trip bleek al dat ik die vraag zeker niet goed had ingevuld. Misschien had ik wel "nee"gezegd. Ik weet het niet meer.

Enfin, na een paar dagen had ik de OV-chip in huis.
Ik had aangegeven dat er een bepaald bedrag op moest, maar dat moet je dan wel eerst erin laten zetten. Daar moet je nog even voor lopen. Niet eenvoudig. De dichtsbijzijnde kast om dat te doen was in Oostburg bij het postkantoortje. Dat stond op de website van de NS. Maar nee, zij deed het niet. Wat dan?
Er stond nog een adres: in de Spar te Cadzand. OK, 20 Km heen en 20 KM terug, je moet er wat voor over hebben.Je teekt de kaart erin, de post wordt opgehaald. Dan steek je je bankpasje in een andere gleuf als die waar de ov-chip in zit. Toets je pincode in en het bedrag gaat van je bankpasje naar de ov-chipkaart.
Dit hoef je later zo niet meer te doen, want je zet op je OV chip de mededeling, dat wanneer het geld bijna op is, dat er dan 50 euro automatich opgezet wordt van je bankrekening op de V-chip.

We zijn er klaar voor.
De eerste reis is niet mis. Van Vlissingen naar Groningen en van Groningen naar Pieterburen.
Een langer reis via Zwolle, omdat vandaar een vriendin mee reist.

Ik kan echter niet om 7 uur in Vlissingen opstappen, want de eerste boot ging pas om half 9 op zaterdag.
Geen nood, we hebben de tunnel, dus om 6 uur in de auto in naar Goes gereden.Man moest rijden, want de auto moest weer terug naar huis, want ik bleef 3 dagen weg.

Hier begint eigenlijk het verhaal.

In Goes hield ik de kaart voor de eerste keer voor een in-en uitcheckpaal. De piep was goed, maar de tekst was "u kunt niet inchecken"en dat bleef zo.Ik dacht dat de paal defect was, dus overmacht.
De controleur kwam, maar liet me zitten, want zijn kastje deed het ook al niet. Overstappen in Roozendaal en ook daar weer een paal uitgeprobeerd. Nee, niet gelukt.
Misschien lag het hele systeem eruit. Tja, ik maakte me niet echt zorgen en het duurde erg lang voordat er een controleur kwam.
Tja mevrouw, sprak hij,'dit is niet goed'u hebt thuis aan de computer niet ingevoerd dat u "op saldo"reist.Daarna volgt de vraag"wilt u eerste of 2 de klas reizen? Ah, die vraag is duidelijk, maar ja, die had ik niet gehad. Hij moest mij nu een kaartje geven dat mij dan 55 euro zou kosten in plaats van 23 euro. Maar het was niet te geloven, de man verdween en bij Nijmegen hield hij ruggespraak met een hoofdcontroleur over mijn geval. Zij komt naar mij toe en ze hadden besloten dat ik maar gewoon tot Zwolle gratis mocht reizen, want ik had er wel alles aangedaan en dit was tenlotte de eerste trip met de OV-chip.
Pfff, een hele opluchting.Dat was echt aardig. Gelukkig zijn er begripvolle mensen.
Even een belletje plegen naar Anneke in Zwolle, of zij daar een kaartje wilde kopen. Oei, bellen was verboden, want ik zat in een "stilte coupé".

Buiten de coupé kon ik haar bellen en na een half uur kwam ik in Zwolle aan en zocht op het perron naar mijn dierbare vriendin. Ja, daar was ze en zwaaiend met het kaartje troonde ze me mee naar de trein die ons naar Groningen zou brengen. Opgelucht ploften we neer en na de omhelzing hadden we heel wat te bespreken.
Helaas werd ons al snel duidelijk gemaakt dat we weer in een stilte coupé zaten en dus helemaal niets konden vertellen .Na enkele minuten gedwongen stilte kwam Anneke tot de ondekking dat ze niet had ingecheckt.Ze was te druk bezig geweest om voor mij een kaartje te kopen dat ze haar eigen kaart was vergeten te gebruiken. Bij de volgende halte kon ze snel even de trein uit omdat in ieder geval nog te doen.Dat lukte gelukkig. Niets kon er onze reis nog in de weg staan.
Tot Groningen moesten we het wel met fluisteren doen, maar het was ook wel grappig en we konden nog zo veel praten later.


Station Groningen stond op de borden. Het is een prachtig station en ik had er graag een foto van gemaakt, maar we moesten het goede perron zoeken en een kaartje kopen voor mij. Anneke had uitgecheckt en moet dus weer inchecken. Dat was dus eigenlijk niet nodig geweest of misschien toch wel, maar ze deed het en hield haar kaartje voor de paal, "piep"zei de paal, dus dat was goed.
Dan moest ik nog een kaartje kopen van Groningen naar Winsum. Ongeveer 3,20 euro.




Dan maar eens een kop koffie halen en een broodje.10 Minuten later zaten we in de trein. Nu niet in een stilte coupé natuurlijk. Het was een kort ritje tot Weersum en mijn kaartje kostte ook maar 3 euro . Daar kwam de controleur. "Tja mevrouw, u hebt niet ingecheckt, zei de man tegen Anneke. Jawel, riepen wij in koor en het paaltje zei "piep". 'Ja dat zegt een muis ook'zei de man onverstoorbaar en ze kreeg een boete van 35 euro en die 3 euro voor de trip.



Niet te geloven. Ze moest ook niet uitchecken, want dat kon niet wanneer je niet ingecheckt was. Nou, met open mond staarden we de man aan. Eenmaal weer uit de trein stonden we in Winsum. Het regende een beetje en het zag er verlaten uit. Niet echt gezellig.De bus kwam pas over een dik half uur. Dan maar eens google gebruiken op de Iphone om een taxi te bellen. Dat lukte , maar die kwam pas over een half uur.
Dan maar geduld hebben en ondertussen even naar Lenie 't Hart bellen dat het ietsje later werd.



Het was erg fris daar bij het bushokje. Gelukkig ...dar kwam een busje.De buschauffeur was een hele aardige man. En daar in die bus vertelden ze ons dat Anneke in Groningen het kaartje voor de NS paal had gehouden terwijl ze de treinvan Ariva moest hebben.Daar had ze ingecheckt en dus had ze toch moeten uitchecken. Jeetje, ja, ooit wel eens gehoord dat er in Groningen 2 spoor maatschappijen zijn, maar dat belletje was nu nog niet gaan rinkelen. Dan had die controleur dat ook wel eens mogen zeggen. Nou, daar denken we nog eens over wanneer we thuis zijn.


De zeehondencrèche van Lenie 't Hart was heel erg fijn. Dat is een ander verhaal. We gaan nu al weer terug van Pieterburen naar Winsum met de bus. Dat ging wederom goed.



Dan weer een kaartje kopen op het perron van Winsum. Anneke nam voor de zekerheid ook een kaartje en ook dat ging goed tot Groningen.

In Groningen wilde ik een kaartje kopen in de automaat, maar hij weigerde mijn bankpasje. Na 3 pogingen gaf ik het op en zoch ik maar een apparaat dat geld wilde ontvangen.


Die accepteerde alleen muntgeld. Dus 15,80 aan munten. Ja, dan vlug naar de kiosk, nee.....doen het niet...dan vlug door naar het wisselkantoor....kan wel maar beter naar de balie om een kaartje te kopen....ook goed....rennen, deur door....andere deur in....halve perron door. Een prachtig station is het.





Daar trof ik een man aan de balie die net aan zijn lunch wilde beginnen. Het leek mij ook een idee om mijn OV-chipkaart hier te laten veranderen, zodat ik daarmee verder kon. "Nou, dat moet u thuis maar zelf doen", opperde de man. "nou mijnheer, ik ben nog dagen aan het reizen dus dat zou toch naar zijn wanneer ik hem niet een keer gebruikt zou hebben", sprak ik verdrietig. OK, hij deed het, maar kon wel eens lang gaan duren.Hij keek in de computer en heeft het in orde gemaakt. Maar nu moest het kaartje wel weer die gegeven inladen en dat duurt wel even, zei hij. Nou, na 15 mijnuten was er nog niets. Ondertussen was de trein weg en Anneke dacht zeker dat ik kidnapped was.
Ik vroeg alsnog om een kaartje, dan zou ik in Zwolle wel eens proberen of mijn kaartje in te laden was.
Zo kwamen we weer in Zwolle aan en daar stond een gele inlaadkast en waarempel....hij doet het. Daarna in de bu gestapt en ja hoor. Wat een gelukzaligheid.
Op de valreep, voor dat ik thuis was, deed hij het.Eind goed , al goed.


-----------------------------------------------------------------------------

Toch nog even een klein lesje over het station in Groningen.
Ik heb er door de consternatie geen foto's van kunnen maken, maar gelukkig zijn er twee fotografen die wel foto's gemaakt hebben en ik mag ze van hen publiceren.



Isaac Gosschalk was de architect.
Hij werd in 1838 geboren in Amsterdam. Hij was de zoon van een joodse arts. Hij had bouwkunde gestudeerd in Zürich. In Amsterdam bouwde hij veel huizen voor de welgestelden. Onder meer aan de Prinsengracht, de Reguliersgracht en aan de Plantage Middenlaan. In 1875 werd Gosschalk gemeenteraadslid in Amsterdam. Hij combineerde deze functie tot zijn aftreden in 1887 met zijn hoofdberoep. Tussen 1883 en 1885 bouwde Isaac Gosschalk de Westergasfabriek en de Oostergasfabriek in Amsterdam.

Provinciehoofdstad
Het station van Isaac Gosschalk was niet het eerste station van Groningen. Het kende enkele voorgangers, want er reden al enige tijd treinen naar deze provincieplaats. In 1868 kwam de lijn naar Winschoten gereed. Vanaf 1870 was Groningen per trein bereikbaar uit Zwolle. Vier jaar later konden de Groningers ook per trein naar Delfzijl reizen. Het station van Groningen vormde het knooppunt in de verbindingen van en naar de regio.
De provinciehoofdstad was altijd al de belangrijkste stad in het noorden geweest. De stad kreeg al in de Gouden Eeuw een universiteit. De eerste rector was Ubbo Emmius, hoogleraar in de geschiedenis en de wiskunde. Behalve deze twee vakken kon men in de zeventiende eeuw ook theologie, geneeskunde, rechten en wijsbegeerte studeren in Groningen. Emmius vestigde zijn eerste universiteit in twee voormalige kloostergebouwen.
Aan het begin van de jaren vijftig telde Groningen 2000 studenten. Dit aantal groeide gestaag in de jaren zestig en zeventig. In oktober 2009 stonden 26.700 wijsneuzen ingeschreven in de administratie van de Rijksuniversiteit Groningen (RUG). Veel studenten reizen elke week per trein naar Groningen.

Stationshal
Het station van Groningen werd in de twintigste eeuw verschillende keren aangepast. Nieuwe tijden vroegen om veranderingen. Veel aanpassingen gingen ten koste van de prachtige architectonische eenheid van het station. Zo werd bijvoorbeeld in 1988 de goederenlosplaats naast het station afgebroken om plaats te maken voor een busstation. Er veranderde aan het einde van de twintigste eeuw ook iets ten goede: het verlaagde plafond uit de jaren zestig werd verwijderd uit de stationshal. Sinds 1999 kunnen de reizigers weer genieten van de oorspronkelijke grandeur van Gosschalk.

Geen opmerkingen: