Na enkele mensen van de straat te hebben geplukt die hun honden hier uitlaten kwam de eerste opdracht. Een moeder met 2 kinderen. Ik vroeg of ze dieren hadden en het antwoord was ja. Kippen, cavia', hamster Charley en een mooie zwarte kat. Neem alles maar mee, wanneer de dieren daar zelf geen bezwaar tegen hebben. Oh nee, was het antwoord. Ze zijn zo mak als lammetjes.
En zo stond er op de bewuste dag een auto voor de deur waar een meisje uitstapte dat eruit zag als een prinsesje. Ze had een wit communiejurkje aan compleet met een bloemen diadeem en daaronder een stralend gezicht. Dan stapte er nog een meisje uit, zo prachtig, met een zacht bruin en crème kleurig jurkje waar ze mee naar de koningin kon.Mamma was ook onherkenbaar. Een crèmekleurig jurkje dat vrolijk wapperde in de wind met hoge hakken aan haar lange benen, die weer in kousen zaten met aan de bovenkant een mooie band , heel erg sexy, maar super beschaafd.
Daarna werden alle dieren er voorzichtig uitgehaald. Ieder in zijn of haar kooitje.
Maar ze hadden nog meer kleren mee, die weer zouden zorgen voor een totaal andere uitstraling. De vrijetijd look. Alles werd de studio in gedragen en toen ging de kanteldeur dicht.
Ze keken dan ook verrast toen de kleine lampjes aan het plafond aangingen en de ruimte mooi verlicht werd door de sofboxen. Het zwarte doek hing al klaar. De ventilator zorgde ervoor dat hun lange haren zachjes in de wind wiegden en moeders kous af en toe zichtbaar werd onder het opwaaiend jurkje.
De foto's waren eigenlijk al gelukt voordat ik was begonnen. Het prinsesje in haar communijurkje bleek over veel humor te beschikken en er werd al direct veel gelachen. Ze bewogen en keken zo natuurlijk in de lens.Wat een genot en je verdiende er uiteindelijk ook nog wat mee.
Wanneer de kat , die uiterst kalm in de armen van de meisjes bleef hangen, klaar was met zijn optreden liep hij rustig weer terug naar zijn hokje.Het haantje was ook bereidt om zich in alle standen te laten fotograferen, dus alles liep voorspoedig. De foto's zagen er geweldig uit en we hadden nog maar de zwarte achtergrond gebruikt. Net toen ze zich om wilden kleden en ik de witte achtergrond wilde laten zakken , toen bleek dat de kat niet meer in zijn hokje zat. Wat op zich niet erg was, want hij kon vrij in en uit lopen. In de garage was er geen mogelijkheid om te ontsnappen. We hadden hem wel gehoord en het geluid kwam van boven, maar hadden er geen acht op geslagen.
Toch drukte het de stemming dat we hem niet zagen. Het diertje kon op het open zoldertje zitten of in de kano die hoog aan de muur hing. We besloten om eerst de kat te gaan zoeken, voordat we verder gingen met de fotosessie. Alle ladders moesten van de muur gehaald worden, de lampen moesten verzet worden , het communie-jurkje lag verkreukeld in een hoek met de caviadoos er bovenop. De boot werd doorzocht met het licht van 2 mobieltjes, maar daar zat hij niet. Het oudste meisje toog voorzichtig naar de opgeruimde doch niet smetteloze zolder. Ze vonden het erg spannend want er waren veel donkere ruimtesen je hoorde dan ook veel zachte gilletjes en andere angtige geluiden . Niets te zien, was de uiteindelijke conclusie.
Kan niet...was mijn conclusie. Daarop klauterde het prinsesje , dat haar prachtige gewaad had ingeruild voor een kort spijkerbroekje en een lichtblauw omhoog geknoopt bloesje, naar boven. Gelukkig, na enkele angstige kreten op zolder hoorden we de verlossende woorden "ik zie hem".
Opluchting alom. Hij zat een een opgerold kleed dat in de nok boven een plank geschoven was. Met een bezemstok is hij eruit gehaald door grote zus. Alles was weer veilig aan de grond, behalve het prinesje. Door de wat onhandige opstelling van de ladder, die half onder het stalen frame van de kanteldeur zit, durfde ze niet naar beneden te komen. Haar benen waren te kort voor de eerste stap op de oude ladder. Met overredingskracht en een helpende hand kwam ook zij weer heelhuids beneden. De handen werden gewassen, de kleding afgeklopt en de ladders werden weer op hun plaats gehangen. Binnen no-time zag hele studio er weer keurig uit. Het tweede gedeelte verliep net zo ontspannen als het eerste. Alle dieren werden als slot erbij gehaald om de groepsfoto te maken.
Uiteindelijk moesten we stoppen vanwege de tijd en natuurlijk vanwege de dieren die toch ook wel last moesten hebben van de warmte ondanks de koelte van de ventilator.
Ze hielpen allemaal mee alles weer in de auto te zetten, toen bleek dat Charley de hamster zich een weg had gebeten door de doos heen. Nou, die kon in iedergeval niet op zolder zitten en werd al snel getraceerd in een smalle ruimte naast een kast.
En zo reed de familie weer naar huis en wachtte mij het leuke werk om al deze gemaakte foto'te gaan bekijken en klaar te maken om op een dvd-tje te zetten en naar hun toe te sturen.
Wanneer het altijd zo leuk wordt, dan ..............laat de mensen maar komen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten