Parijs in de winter

Om kwart voor 4 liep de wekker af.
Marleen , mijn buurvrouw en ik zouden een dag op en neer naar Parijs gaan.
Of dat gaat en de moeite is kan ik zeggen.....zeker.  Wanneer de Thalys in je stad stopt dan zeker. Wij moesten eerst een uurtje naar Gent reizen en dan met de trein naar Brussel. Dat alles neemt wat tijd.
Ons plan was dan ook om de Thalys in Gent te nemen en dan rechtstreeks naar Parijs te reizen, maar vanwege werkzaamheden aan de lijn is die een paar maanden uit de roulatie.  Om 6.15 u ging de trein naar Brussel en om 7.13 en om 8.35u. stonden we op het Gare du Nord.
Een enorm station, maar het was mede door de Metro app. op mijn mobiel, een fluitje van een cent om de juiste metro naar Père Lachaise te vinden,|Metro 4 richting \porte Clignancourt en na een stop meteen uittappen bij Barbès Rochechouart.
Dan metro 2 naar Pere Lachaise.Daar waren we tegen kwart over 9. We maakten een foto van het bord met beroemde graven en togen naar Jim Morrisson. Die hadden we redelijk snel gevonden.
Hij ligt achter een hekwerk, zodat je niet bij zijn graf kunt komen.

Maar later zag ik dat iedereen er overheen klimt.Het was nu dood stil op het kerkhof, maar in de zomer zijn bij dit graf hele hapenings met muziek en zang .

Dit was deel een van het bezoek aan Pere Lachaise.
Nu mijn graf nog. Dat was een moeilijke.
Ik zocht voor mijn vriendin An in Zwolle het graf van Annie Girardot.
Snel een bericht naar Zwolle gezonden om de ligplaats te ferifiëren . Sector 49 2 de devisie.
Het bleek na 1 uur zoeken helemaal boven op de heuvel van Pere Lachaise te liggen , links onder het crematorium.
Van boven af heb je daar dit uitzicht.

Ondanks dat we al in die sector zaten konden wij het graf niet vinden. Nog aan een opzichter van de bladruimers gevraagd en die wist het. Nee, niet section 49 maar de 2 de traat linksaf en dan in het midden aan de rechterkant.
Dat klopte uiteindelijk redelijk en het bleek toch ook in sectie 49 te zijn , daar waar we al zochten.
Om 11.00 uur zouden we het kerkhof verlaten, dat was de afspraak die we met elkaar gemaakt hadden. En om 2 minuten over 11 zag ik opeens haar afbeelding tegen een grafsteen.

Wat een vreugde. De zon begon ook meteen te schijnen. We namen het lichtje dat we mee genomen hadden uit de tas en zochten naar de lucifers. Aan alles was gedacht. Toen het lichtje brande heeft Marleen een filmpje gemaakt van het plaatsen ervan. Zo kon vriendin Anneke in Zwolle getuige zijn van de plechtige woorden die ik sprak.

Salutions de Anna de Zwolle , elle vous embrasse.

 

Maar toen we goed keken op de steen achter het graf, zagen we dat het haar moeders graf was.Zij is bijgezet in dit graf van haar moeder , maar haar naam staat er nog niet op.
Blij dat onze doelen wat dit betreft berijkt waren togen we weer naar de uitgang.

Dit is de ingang/uitgang van de mooie begraafplaats en hieronder zie je de straat. Ergens in het midden is de ingang.

We gaan met Metro richting Opera. Daar lopen we midden in de Marais. Dat is de Jodenbeurt in Parijs. Veel Joodse bakkers en kleding winkels, juweliers enz.
Er waren ook veel eet tentjes. Zag er allemaal wel knus uit, maar we wilden daar toch uiteindelijk niet eten en besloten verder te lopen.
Je bent toch in Parijs om wat te zien en niet om maar te zitten.Het werd al snel rustiger, want de meeste mensen zochten iets op, om 12.00 uur.

Ook wij vonden een geschikt etablisement waar ze een heerlijk Plat du Jour hadden.We dronken er een halve fles water, 2 kopjes koffie en een heerlijk ham met groente en brood.
Uitgerust en met een volle maag togen we nu rechtsstreeks naar Galeries Lafayette.
Aan de buitenkant heb ik hem niet kunnen bewonderen, want vanuit het gangenstelsel van de Metro kon je zo de enorme zaak binnen lopen.
Je keek er je ogen uit. Enorme afdelingen met alleen maar schoenen, of alleen maar heerlijke geurtjes maar ook stond Hermé er met zijn verrukkelijke Macarons. 7 Heb ik er gekocht voor Adrie.
En dan stond daar in het midden , onder de prachtige koepel de enorme , negen verdiepingen hoge kerstboom versierd met Swarovski glas. Vooral aan de onderkant spiegelde het glas enorm.

.

De enorme warmte dwong ons toch weer snel de uitgang op te zoeken. We besloten ons derde en laatste voorgenomen doel meteen te gaan opzoeken. Dat was de Arc du Triomphe.

Het lijkt niet zo hoog te zijn en voor 9 euro mag je de 256 treden beklimmen. Ik moet toegeven dat me dat erg tegen viel. De trap draaide enorm, de mensen die achter je kwamen hadden ook een bepaald tempo en die konden je eigenlijk nouwelijks passeren. Er was wel een klein nisje na 150 treden waar 2 personen even konden uitrusten zonder een ander in de weg te zitten.

Maar boven is het geweldig.

Hier lijkt het als of de Eifeltoren heel dichtbij is. Het is adembenemend wanneer je daar staat en het geroezemoes van het verkeer hoort.

Het was helemaal niet druk op het dak van de Arc du Triomph.Dus in alle rust konden we de verschillende kanten bekijken.

Hier kijken we de kant van de La Défence .Dat is een zakenwijk waar veel grote bedrijven zijn gevestigd. In deze wijk werken 150.000 mensen en 4000 ervan werken in de Grande Arche.

De  Grande Arche is het grote vierkante open gebouw .. Zeer indrukwekkend om te zien.
108 Meter hoog en 112 meter breed.

Het kantoorgebouw en tevens toeristische trekpleister moet worden gezien als een moderne variant op de L`Arc de Triomphe.

Het is ook mogelijk een bezoek te brengen aan de Grande Arche. Een echte aanrader want dit gebouw is één van hoogtepunten van het nieuwe en moderne Parijs. Via de glazen lift bereik je de hoogste etage waar je een schitterd uitzicht vind over Parijs. Verder kun je in de Grande Arche kunstexposities bekijken, het computermuseum bezoeken, eten in het restaurant en de films bekijken over de ontwikkeling van de Grand Arche.

 Hier zien we de 2 boulevards samen komen bij de Arc du Triomphe Rechts de Champs Élysée en links de Boulevard Haussmann.
Het ziet er zeer pompeus uit en de huizen op de punten van de boulevards zorgen dat het geheel op taartpunten lijkt.
Om deze brede straten aan te leggen moest heel parijs op de schop. Hele middeleeuwe wijken moesten tegen de vlakte, mensen moesten hun huis of zaak verlaten en elders onderdak zoeken.
Er werden plannen gemaakt om een derde van het park du Luxembourg af te halen en ook begraven mocht niet meer in Parijs maar zou moeten gebeuren in Ponoise.Hier zijn de mensen tegen in optand gekomen en het is ook niet door gegaan.

Wil je een mooie roman lezen over enkele van die mensen die gedwongen werden hun dierbaar huis vol herinneringen te verlaten , druk dan eens op deze link

Het huis waar jij zo van hield. van Tatiana de Rosnay  

                                                                                                            

Het gaat over een vrouw die brieven schrijft aan haar overleden man en haar zieleroerselen aan hem schrijft. Zij, en haar buurmeisje van de bloemenwinkel en de dokter en nog vele mensen in haar straat zijn gedwongen om binnen afzienbare tijd het huis te moeten verlaten want de hele wijk gaat tegen de grond . Haar huis is dat witte huis naast de kerk. Een ontroerend boek met een zeer ontroerend einde.

Deze oude foto's zijn genomen door Charles Marville. 

Genoeg gedroomd over het verleden. We moeten weer naar beneden. Gelukkig is het niet erg druk, want anders zou je misschien te veel de druk van de veel jongere beklimmers in je rug voelen op de wenteltrap. Maar het ging goed. Toch beter naar beneden dan naar boven.
Hoe zag het platteau er nou uit waar we zo'n mooi uitzicht hadden.....

Nou zo.Heel veilig en toch kan je er goed fotograferen.

Met knikkende knieën liepen we nog een beetje te drentelen over de Champs Elysees.

Nee, dit zijn we niet. Maar wij konden nu ook wel een bankje gebruiken.

 We besloten de metro te nemen richting Gare du Nord. Het was nog wel wat te vroeg, maar ook weer te laat om nog ergens naar toe te gaan.
Tot nu toe hadden we nog geen meter te veel gelopen tijdens het zoeken naar de juiste metro. Tot we bij Chatelet°les Halles zochten naar Gare du Nord. Niet te vindeen, maar zoek je naar airoport Charles de Gaulle dan zit je goed. De eerste halte is al het Gare du Nord. We konden nog 1 uurtje wat eten en drinken en daarna weer de Thalys in.

Om 21.30 u waren we thuis en zaten lekker aan de thee met een heerlijke macarons.

Een fijne dagje Parijs.