maandag 31 oktober 2011

Jip zonder Janneke




Een zachte plop en daar is ze, boven op de terrastafel,waar je net je boek of schrift hebt gelegd en dan gaat ze op haar rug liggen en wil dat je haar aait.
Het zachte warme lijfje is zo teer en breekbaar. Ze weegt niets,net een veertje. Zoals ze kwam , zo was ze ook weer weg. Maar dan is daar weer een plop, Jip springt op tafel .




Je kan ze alleen uit elkaar houden doordat Jip meer grijs heeft in zijn vacht en Janneke meer rood. Het zijn net vogeltjes. Ze zijn er opeens en dan weer niet. Het zijn de jonge katjes van de buren die graag in onze tuin in de bomen klimmen, achter blaadjes aanlopen, en vooral......die grote bruine labrador plagen.
Ze krijgen van ons niets te eten, om ze niet naar hier te lokken, maar de tuin is voor de katjes een grote speeltuin. Het zijn broer en zus en alletwee heel erg zachtaardig van karakter en totaal niet bang of schuw.Ze zijn zo ontwapenend dat je er meteen een zwak voor krijgt. Ook Jasper, onze Labrador , hebben ze al in hun broekzak zitten. Onze hond weegt 50 Kg, dus geen klein hondje .
Ze gaan zo slim met hem om, dat ook hij nu al aan ze gehecht is. Heel voorzichtig benaderen ze hem en zoeken iedere dag weer een beetje meer contact. Ze weten ook wel dat ze sneller en handiger zijn dan hem , dus soms raken ze elkaar aan om dan weer snel een boom in te springen en hem dan van boven te bekijken. De teleurgestelde hond druipt uiteindelijk toch wel af of ze lopen nog 10 minuten achter elkaaar aan.Voor Jasper is de tuin nu niet saai meer, maar een spannende jungle.

Ze zijn er niet de hele dag, want wanneer buurvrouw gaat werken, dan zijn ze binnen. Ze is altijd bang dat de katjes naar voor lopen, waar een drukke straat aan de tuin grenst. Tot nu toe bleven ze in de achtertuin, die weer grenst aan een boerenakker.



Maar vandaag is het voorbij. De kleine snelle Janneke is toch de straat overgestoken en tegen een auto aangelopen. Ze was op slag dood. De buurman zag haar liggen toen hij thuis kwam met de auto. Op straat lag ze stil en klein. Zijn hart sloeg over maar het was waar. Daar lag ze in een grote plas bloed. Er was niet veel aan te zien, alleen een verwonding aan haar kopje, maar het leven was eruit. Voorzichtig pakte hij het slappe lijfje van de straat . Buurvrouw zal wel schrikken en verdrietig zijn. Later hoorde ik dat Janneke begraven is .Zij waren al zo aan haar gehecht. Voor Jip is het ook een hele rare dag geweesst om zijn zusje niet in zijn buurt te vinden. Hij sprong met zijn geruisloze pootjes over de schutting en kroelde meteen tussen mijn handen. Och wat jammer voor het diertje dat zijn speelmakkertje er niet meer is.Ze zaten zo graag achter elkaar aan en Jip deed heel dapper de gedurfde dingen. Zij keek het even aan en deed dan met hem mee.
Ze trokken de hele dag met elkaar op. Zag je de een dan was de ander er ook opeens.
Nu zal Jip alles alleen moeten doen maar misschien kan hij nu Jasper beter leren kennen en kunnen zij snel vrienden worden.
Heel jammer. Een trieste dag.
Hier nog een mooie foto van Janneke



Maar nu Jip alleen is moeten we hem goed in de gaten houden, zodat hem niet hetzelfde lot beschoren is.
Voorlopig probeert hij nog even alle bomen uit van waar hij op Jasper kan neerkijken .
Het blijft toch voorlopig nog een gevaarlijke vriendschap. Wanneer Jasper denkt dat hij hem even kan vasthouden, dan is het met Jip gebeurd, maar het ziet er niet naar uit dat Jasper dat gaat doen.Hij blijft er rustig onder en laat de kat ook uit de boom springen en weglopen, voordat hij er toch weer achteraan sukkelt.
Hij begint te beseffen dat wanneer hij niet meer achter Jip aan loopt, dat Jip dan naar hem toe komt, maar die zelfbeheersing kan hij nog niet opbrengen.



We gaan het afwachten hoe deze kennismaking verder verloopt. Wie weet ligt Jip de volgende zomer boven op jasper en speelt met zijn oren.

Geen opmerkingen: