Iedere zondag gaan we met onze hond Jasper (een labrador) naar het bos . Het is geen groot bos maar wel een mooi en zeer rustig bos. Wilde grote dieren zal je er niet tegen komen .Veel konijnen en sinds kort ook enkele eekhoorntjes. Mensen zie je er ook nauwelijks. Een handje vol op zondagmorgen met hun hond(den)en het blijft dan meestel bij een "goede morgen". Het lijkt wel een soort boscode. Je weet wie je er misschien kunt ontmoeten, maar het blijft afstandelijk. Maar door de jaren heen wordt de code toch steeds vaker doorbroken. Zo ook bij de man die de hele zomer in korte broek en stevige bruine benen het bos in wandelt tegen dezelfde tijd als wij.
De man loopt er meestal alleen met 2 alleraardigste kleine hondjes. Het zijn teefjes en Jasper is er wel dol op, vooral op de kleinste, die nou net niets van hem hebben moet.Maar het andere teefje is zo wild op hem dat we niet zomaar door kunnen lopen.We zijn er op de eerste plaats voor de hond.
Iedere week , of in iedergeval eens in de maand, spreken we met de man in de korte broek. Hij laat niet veel los en wij ook niet. Dus na 2 Jaar hebben we elkaar nog steeds iets te vertellen en blijft de ontmoeting iets spannends houden.
Mondjesmaat komt er informatie bij.
Na jaren weten we nu dat de man een partner heeft die doordeweek iedere dag met de hondjes wandeld, behalve op zondag. Dan zorgt hij dat de man in de kortebroek een heerlijk ontbijtje tegenmoed kan zien na de wandeling. Het is natuurlijk daarom dat hij zo snel loopt.Hij woont een dorp verder dan waar wij wonen. We weten zijn adres en e-mail gegevens . Dat zijn ouders in DenHaag wonen en dat hij daar met Kerst naar toe gaat en de pudding maakt voor het Kerstdiner.
Meer informatie heeft een mens niet nodig en het houdt de fantasie levendig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten