De zwarte kraai

Het gebeurde op een enorm winderige avond in augustus. De lucht was plotseling donker als de nacht en de wind wakkerde aan . Opeens ook nog een lichtflits en gerommel achter de wolken. De regen viel ineens met bakken uit de hemel. De zwarte kraai zat in de oude Iep te dagdromen over zijn leven . Over het vinden van een geschikt vrouwtje en het maken van een nest. Maar hij wilde meer. Hij wilde lezen, schrijven, avonturen beleven . Daar zat hij over te denken terwijl hij opeens overvallen wordt door een noodweer. Hij wordt verschrikkelijk heen en weer geslingerd . Hij kon daar niet blijven zitten , want een nat verenpak is niet fijn wanneer je nog vliegen wilt. Hij vloog van de tak en ineens werd hij verblind door 2 enorme felle lampen. Hij voelde een doffe klap en daarna niets meer. Toen hij zijn ogen opende lag hij half op de weg, naast een sigarettenpeuk. Wat was er gebeurd ? Hee, hij ging omhoog. Daar beneden lag hij en toch begon hij omhoog te gaan. Hij voelde geen pijn, maar nee, hij voelde zich licht én sterk. Jeetje, zou het waar zijn, was hij dood en ging hij naar de hemel? ! Opeens ging bij het gele huisje een deur open en een vrouw kwam naar buiten. Ze stopte bij het dode dier lichaam en bekeek het van alle kanten. 

Arm beest, zei ze. Morsdood, kom maar mee naar binnen. Binnen bleek het erg druk met vreemde wezens. Waar was hij terecht gekomen ? Oh nee, dit was niet de hemel maar de hel. Hij zag er vogels vast gepint met spelden en vossen met nep ogen. Hoi, zei er opeens een stem tegen de kraai. Welkom op de zolder . Het was een vos die sprak.

Ben maar niet bang. Wij zijn allemaal dieren die de kans krijgen om na de dood een tweede leven te krijgen. Ben ik dan niet in de hel, vroeg Cor. Nee joh, in de 6 de hemel ben je. Dat is het voorportaal van de 7 de hemel.  Kijk, zie je die uil . Die is opgezet alsof hij aan het vliegen is. Dat doet hij het liefst en zo mag hij nu blijven vliegen. Zie ke daar die 2 koutjes! Die aten het liefst friet. Vooral die van MacDonnalds , die vonden ze het lekkerste. Nu mogen ze de hele dag friet eten zonder dat ze er ziek van worden. Is dat niet fijn. Zo zal jou wens ook uitkomen. Wacht maar af totdat ze met je klaar is. Jij wilde toch veel lezen en verhalen vertellen. Daar kan je dan vanavond mooi eens mee beginnen. 

Jeetje, nou ik laat het maar over me komen. Ik wacht het af. Maar ik hoop dat ze me mooi in elkaar zet. Ik zal me even voortellen, mijn naam is Cor de kraai.

Hoi, ik ben Rein de vos. Ik weet zeker dat we het goed met elkaar kunnen vinden. Wij vertellen elkaar verhalen tot in de late uurtjes.

 

Het verhaal van de Tower Raven. 

De avond is gevallen. Alle dieren zitten rustig bij elkaar op de zolder. Ik zie enkele uilen, een wolfje, 2 vossen en nog wat kleine vogels. Ze kijken hem verwachtingsvol aan. Vanmiddag zag hij hoe Marjolein zijn velletje had gewassen en gedroogd.

Ze kletste ondertussen met mij en ook met de andere dieren. Ook zong ze soms een lied.Het stelde me een beetje gerust. Het is nu misschien tijd om een verhaal te vertellen, sprak Cor de andere dieren toe. Nou, begin jij maar Cor, zei de uil. Jij moet even afleiding hebben. Vertel eens wat over je familie. Oh.....tja waar zal ik beginnen. OK....ik ben een zwarte kraai , maar er zijn ook nog raven, bontekraaien, eksters en kouwen en roeken. Dat zijn kraaiachtigen. Zal ik eens iets vertellen over lang geleden. Ik had een stief oom die geen kraai was maar een Raaf . Raven zijn enorme vogels. Ze lijken op mij, maar ze zijn veel groter. Je ziet ze niet vaak. Hij vertelde wel eens over zijn neef die boven in de Londense Tower woonde samen met nog 6 andere Raven. Hij kon daar prachtig over vertellen. De legende vertelde dat er altijd 6 raven in de Tower moeten wonen. Wanneer er een vermist is of dood gaat dan moet er meteen een andere Raaf komen. Want wanneer er geen 6 raven wonen dan valt het koninkrijk en stort de Tower in. Ze hebben daar dan ook een heuse Raven Master voor aangesteld die de vogels eten geeft en verzorgt.

Een hele belangrijke functie dus. Hij knipt soms aan de vleugels van de Raven, zodat ze niet ver wegkunnen vliegen, want dat zou rampzalig zijn voor Engeland. 

Ze hebben ook mooie namen zoals Urgine en Erin, Merlin,Munin, Portia en Rocky..

Eerder waren er Grog en Edgar Sopper.

Hij vertelde dat op een goede dag Grog besloten had om wat meer van de wereld wilde te zien. Hij had er voor gezord dat de Raven Master zijn veren niet geknipt had door hem af te lijden. Het was gelukt en toen was hij gaan oefenen om steeds iets verder te vliegen. Op een goede dag zei  hij vaarwel tegen zijn vrienden. Misschien ben ik in een paar dagen weer terug, maar misschien ook niet.

Hij haalde eens diep adem en daar vloog hij. Het was prachtig zo over Londen te vliegen nu hij voelde dat het veel beter vloog dan tijdens de knipbeurten .Wat was dat heerlijk. Dit was zijn droom.

Toch moest hij af en toe rusten. Tegen de avond kreeg hij een enorme honger. Dat was het nadeel van zijn plannetje. Hij moest nu zelf aan eten komen. De andere raven vertelde altijd dat je het meeste eten in de stad kon vinden, daar waar de mensen van alles lieten slingeren. Mensen eten op straat en gooien de resten gewoon ergens in een portiek of in de goot. Laat ik dan maar eens op zoek gaan naar een eetgelegenheid. Daar zal ik wel iets kunnen vinden. Hij vloog lager en lager en landde op een dak van een pub met de naam Rose and Punchbowl.

Boven op de schoorsteen kon hij alles goed bekijken. Mensen gingen in en uit. Aan de achterkant stonden er containers met allerlei lekkers dat de kok weggegooid had. Hij had al vlug een maaltje bij elkaar gegeten.

De nacht bracht hij door in een grote boom naast de pub. Dagen leefde hij in de buurt van de pub. Hij maakte tussendoor wat uitstapjes en keerde dan weer terug naar de pub.
De kok had natuurlijk al snel door dat er gescharreld werd bij de container. Vuilnis lag overal op de stoep. Hij begon de container in de gaten te houden en zag al snel wie de boosdoener was. Een koninklijke raaf !!! Die moet je in ere houden. Dat het een koninklijke was zag hij aan de groene ring om zijn poot. De raven uit de Tower hadden allemaal een ring in een andere kleur, zodat de RavenMaster ze goed uit elkaar kon houden. Hij kon nu 2 dingen doen.....of de raaf vangen met een net, of bellen naar de tower en vertellen waar de  Raaf nu was. Hij besloot eerst de Raaf te vangen. Maar Grog was een zeer slimme raaf. Hij kende trucjes en een ervan had hij geleerd van Edgar Sopper, die kon zich dood houden. Ging op zijn rug liggen met zijn pootjes omhoog en wanneer de RavenMaster hem oppakte beet hij hem in de vinger om dan luid lachend weg te vliegen.

Toen de kok het net wierp over Grog deed deze net alsof hij dood was. De kok schrok zich een hoedje. Stel je voor dat de RavenMaster hoorde dat hij een Raaf gedood had, dan was hij slecht af.

Voorzichtig haalde hij het net af van de Raaf, pakte hem vast en op dat moment beet de raaf de kok in de vinger. Door de pijn liet hij de raaf los , luid kra kra kra roepend vloog Grog  de boom in.
Dat was dus geen goed idee. Gelukkig was er niets aan de hand met de vogel, dacht hij. Hij besloot daarop de Tower te bellen. Wat waren ze blij dat ze wisten waar grog zat. 21 Jaar zat hij al in de Tower en dan zo ondankbaar wegvliegen. Ze hadden al een andere raaf op zicht gehaald, want 5 raven, dat kon niet. Moesten er 6 zijn. Zo trokken er 2 Royal RavenMaster hulpen  naar de Pub.

Maar zonder succes. Grog liet zich geen tweede keer vangen.

Uiteindelijk besloot de RavenMaster zelf  maar te gaan kijken bij de pub. Hij was als een vader voor Grog. Grog had hem al gezien vanuit zijn boom. Ha, daar is de master. Hee Grog, oude jongen, kom eens naar beneden, riep de RavenMaster Grog toe. "Ik heb een ei voor je meegebracht en een stukje konijn.Kijk eens hier. Hij hield een stuk papier open waar de lekkernijen op lagen. Grog wist dat hij erin geluisd werd, maar het kon hem niets meer schelen. Hij miste zijn vrienden in de Tower en de dagelijkse lekkernijen en de aanspraak. Hij vloog naar de master toe en liet zich het eten smaken.
De Ravenmaster wist dat hij nu niet meer weg zou vliegen. Stilletjes zaten ze voor de Pub op een bankje. De Master aaide hem over zijn rug en sprak hem zachtjes toe. Grog liet zich dat welgevallen en genoot weer van de aandacht, die hij ook zo miste. Kom jongen, zei de Master, laten we naar huis gaan. Hij had een kooi meegebracht en behoedzaam zette hij Grogg daarin.
Ik kom eraan jongens, dacht Grog. De kok stond aan de deur en bekeek de 2 vrienden.
Grog riep nog tweemaal naar de kok, alsof hij hem uitlachte.
En daar reden ze richting Tower waar Grog nog vele verhalen verzon over zijn uitstapje.