Laten we zo snel mogelijk gaan Melvin, ik heb geen rust voordat ik de ring terug heb.
En daar gingen ze , de kraai en de meeuw. Ze verlieten de kust en staken het water over. Ze zagen de witte krijtrotsen in de verte opdoemen. Het zou heerlijk moeten zijn , maar Cor was zo van slag door het verlies van de ring dat hij zonder veel te zeggen maar door vloog. Melvin de meeuw probeerde hem wat op te beuren. Hè Cor, had je niet gedacht zeker, dat je nog eens in Engeland zou komen . En al helemaal niet in Schotland. Je zult veel bekijks hebben want Zwarte Kraaien zie je daar niet. Oh nee, dan is dat straks wel anders, want ik kom er aan.
Wat ze niet hadden opgemerkt waren de zwarte wolken die opeens opdoken. Melvin zag ze ineens opdoemen. Cor, er is storm op komst. Wanneer we een schip zien, dan vliegen we daarop en gaan even in de luwte zitten wachten totdat het ergste voorbij is. We zijn toch wel wat storm gewend Melvin. Doe het nou maar gewoon , riep Melvin in de wind. Eerder dan verwacht werden de twee heen en weer geslingerd .Cor voelde niet veel, die probeerde gewoon verder te vliegen, maar opeens zag hij dat Melvin er niet meer was. Hij wilde draaien om achterom te kijken, maar door een rukwind raakte hij helemaal uit balans. Hij schrok, daalde heel snel en wist niet meer welke kant hij uit moest. Door de regen , die nu met bakken uit de hemel kwam, de bliksemflitsen die van alle kanten op doken, waren de krijtrotsen niet meer te zien. Hij tolde als een dolle door de lucht. Oh....ohhhhh....riep Cor .....help ...en toen zag hij opeens Melvin uit het niets voor hem....draaien Cor, draaien.......kijk uit.....de rotsen !!
Op het laatste moment zag hij een enorme witte rots voor hem ....kraaaaa.....kraaaaa....kraaaaa ! Riep hij in paniek. Hij kreeg een duw van Melvin en was daardoor net boven de rots uit gekomen. Jeetje , was dat schrikken. Ze waren door de enorme wind in een hele korte tijd bij de kliffen van Engeland aanbeland en daar was hij bijna te pletter gevlogen. Oh, Melvin, was dat schrikken. Ik lette even niet op en toen zag ik opeens die rots. Dank je kerel, je hebt me net op tijd gewaarschuwd en die zet gegeven.
Het was niets Cor, ben blij dat we nu even boven de kliffen vliegen, maar hier hebben we geen beschutting Cor, kijk daar beneden vaart een schip. Laten we daar beschutting zoeken. Het leek Cor nu beter om te luisteren naar de meeuw. Ze landden niet al te wwwwzacht op het dek en Cor had geen droge veer meer op zijn lijf. Ze kropen als 2 natte katten in een hoek van het dek waar ze veilig waren tegen de regen en de wind. Melvin zijn oogjes vielen al snel dicht en Cor knikkebolde al snel met hem mee.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten